جر و بحث و دعوا کردن با دیگران نباید باعث لطمه دیدن روابط و آسیب به شخصیت خودمان و طرف مقابل مان شود، اما چطور؟
در دنیای همسایگی، محیط کار، مهمانی خانوادگی و… ممکن است اختلاف نظر و سلیقه‌ای با دیگران داشته باشیم و بحثی شکل بگیرد. هر چند بهترین راه پیشگیری از این اتفاق است، اما اگر بحثی شکل گرفت کاش لااقل اصولی را رعایت کنیم تا یک اختلاف سلیقه کوچک باعث لطمه دیدن روابط و آسیب به شخصیت خودمان و طرف مقابل‌مان نشود. اصولی مثل:
شخصیت طرف مقابل را زیر سوال نبریم | از یک رفتار یا حرف اشتباه طرف مقابل‌مان انتقاد کنیم؛ به جای این که با کلمات و عبارات تند کل شخصیت اش را زیر سوال ببریم.
به خانواده و قومیت توهین نکنیم | لازم نیست اگر از یک موضوع ناراحتیم، به خانواده، قومیت، شهر یا جنسیت طرف مقابل، با عبارتی مثل این که «همه شما دخترها…»، «همه شما پایین شهری‌ها» و… توهین کنیم. با این رفتار فرد در موضع دفاعی می رود و متوجه رفتار اشتباهش نمی‌شود.
مقابله به مثل نکنیم | اگر طرف مقابل توهین کرد یا از دایره ادب و منطق خارج شد دلیل نمی‌شود ما هم اصول‌مان را زیر پا بگذاریم و با او همراه شویم.
اجازه صحبت به هم بدهیم | اگر بحث بالا گرفت و آشفته شد مدام توی حرف هم نپریم و به طرف مقابل هم اجازه صحبت بدهیم. بحث و دعوا یک مسابقه نیست که حتماً نیاز به داشتن یک برنده داشته باشد. اگر هدف روشن شدن موضوع است پس هیچ ایرادی ندارد با حوصله به طرف مقابل گوش دهیم تا او هم به ما گوش کند.
گروکشی عاطفی نکنیم | به خاطر پیروزی در بحث و دعوا لازم نیست تهدید کنیم که «حالا که این طور شد دیگه رفاقت مون تمومه» یا «باشه اگه راحتین ما دیگه خونه شما نمیایم» و…
پای دیگران را وسط نکشیم| از همکار، فرزند، بچه فامیل، همسایه و… شاهد مثال نیاوریم و دنبال یارکشی نباشیم تا نه رابطه خودمان با بقیه خراب شود؛ نه آن کسی که یک طرف بحث است.
پرونده‌های قدیمی را باز نکنیم | نباید هر چه شد ماجراهای قدیمی مثل کمکی که کردیم، پولی که قرض دادیم یا رفتار بد قدیمی طرف مقابل را پیش بکشیم و در یک کلام به جای توجه به حواشی روی حل موضوع تمرکز کنیم. بحث کاری، همسایه‌ای، خانوادگی و دوستانه، یک جنگ نیست، یک مسئله و چالش است که باید با تمرکز روی مشکل اصلی و بدون سوگیری حل شود.
نویسنده : سید سورنا ساداتی | روزنامه نگار موفقیت
