این نوجوان که از طریق همکلاسی اش به مواد مخدر روی آورده بود، می گوید: گر پدرم بفهمد مرا می کشد ولی «کیهان» مرا بچه ننه و ترسو خواند.
نوجوان ۱۷ ساله ای که به اتهام فرار از منزل به کلانتری هدایت شده بود، درباره ماجرای فرارش از منزل به مشاور و مددکار اجتماعی کلانتری گفت: فرزند اول خانواده هستم و پدرم کارمند یکی از ادارات دولتی است. از همان دوران کودکی با پدر و مادرم رابطه خوبی داشتم و همواره به اصرار پدرم در هیئت های مذهبی شرکت می کردم و با او برای نماز به مسجد می رفتم اما زمانی که وارد دبیرستان شدم، آرام آرام ارتباطم با پدرم کمتر شد چرا که او رفتارهای مرا زیر ذره بین گذاشته بود و همه دوستانم را زیر نظر داشت و حتی رفت و آمدهایم را با دقت بررسی می کرد. من هم که نزد دوستانم خجالت می کشیدم از این وضعیت به شدت ناراحت بودم و دوست داشتم اوقاتم را با دوستانم بگذرانم و با آن ها به تفریح و خوش گذرانی بروم. با آن که پدرم در دو شیفت کاری تلاش می کرد تا رفاه من و برادر کوچک ترم را تامین کند ولی من احساس سرخوردگی داشتم چرا که نزد دوستانم تحقیر می شدم. از روزی که پدرم اجازه نداد من آن طوری که دوست دارم لباس بپوشم و موهایم را آرایش کنم تا او نزد همسایه ها و بستگانمان خجالت نکشد، من هم در برابرش موضع گرفتم و به لجبازی با او پرداختم. از مدتی قبل نیز اصرار می کردم که برایم یک دستگاه موتورسیکلت بخرد ولی او با بیان این که گواهی نامه ندارم و اگر خدای ناکرده حادثه ای رخ بدهد زندگی مان نابود می شود، از خرید موتورسیکلت خودداری کرد. من هم که نزد دوستانم از خرید موتورسیکلت سخن گفته بودم، حالا خجالت می کشیدم و به همین دلیل دیگر نمی خواستم با پدرم ارتباطی داشته باشم. در این شرایط بیشتر اوقاتم را با کیهان می گذراندم که همکلاسی ام بود. پدر و مادر کیهان طلاق گرفته بودند و او هر طور که دوست داشت زندگی می کرد. از آن روز به بعد نوع پوشش من تغییر کرد و دچار افت تحصیلی شدم ولی چیزی برایم اهمیت نداشت. حدود شش ماه قبل نیز وقتی کیهان اولین سیگار را تعارفم کرد و مرا بچه ننه خواند، بلافاصله سیگار روشن را از دستش گرفتم و از آن روز به بعد روزی یک بسته سیگار می کشیدم تا این که بالاخره با وسوسه های کیهان از خانه فرار کردم و به طور مخفیانه در پشت بام منزل آن ها می خوابیدم تا به راحتی سیگار و حشیش مصرف کنیم اما امروز وقتی در کلانتری پرونده پسرانی را دیدم که از خانه فرار کرده و به سرگذشت وحشتناکی دچار شده اند، تازه فهمیدم که قدم در بیراهه گذاشته ام و از بهترین دوستانم که پدر و مادرم بودند، خیلی دور شده ام چرا که چیزی نمانده بود مواد مخدر صنعتی را هم تجربه کنم و… .
هنوز سخنان نوجوان ۱۷ ساله ادامه داشت که پدرش سراسیمه و با چهره ای نگران وارد کلانتری شد و پسرش را در آغوش کشید. در این هنگام «سعید» دست پدرش را بوسید و با عذرخواهی از او قول داد که دیگر هیچ گاه منزل را ترک نکند و به نصیحت های پدرش گوش بدهد. در همین حال و با پیشنهاد مشاور کلانتری قرار شد سعید مدرسه اش را نیز عوض کند تا دیگر هیچ ارتباطی با کیهان نداشته باشد.
