دلم بهخاطر بیاحترامیهای مدام خانمم بدجور شکسته است
سوال: یک فرزند دارم و ۲۷ ساله هستم. ۴ سال پیش ازدواج کردم. خانمم احترامم را نگه نمیدارد و دلم خیلی شکسته است. سر هرچیزی به من و خانوادهام توهین میکند. راهنمایی ام کنید.
پاسخ: مخاطب گرامی، ۴ سال از شروع زندگی مشترکتان گذشته و با داشتن یک فرزند، همچنان شاهد بیاحترامی و توهین همسرتان به خود و خانوادهتان هستید و بهطور قطع در شرایط ناراحتکنندهای قرار گرفتهاید. عصبانیت زمانی شروع میشود که در موقعیتی خاص، احساس ناتوانی میکنیم. در واقع نوعی واکنش نشان دادن با ناامیدی است که در مقابل احساس درماندگی ایجاد میشود. زنها اگر متوجه شوند که انتظارات و خواستههای آنها از جانب شوهرشان تامین نمیشود بهشدت برافروخته میشوند. متاسفانه برخی افراد در زمان عصبانیت، توهین و بیاحترامی میکنند. شاید همسرتان فکر میکند در دل شما جایی برای او وجود ندارد و همین او را عصبی میکند و خشم خود را با بیاحترامی نشان میدهد.
احساستان را به همسرتان بگویید
مشکل جدی پیش روی شما، بیاحترامی کردن همسرتان است. برای حل این چالش ابتدا باید مطمئن شوید که مشکلساز اصلی خودتان نیستید. بعد از اطمینان از خود لازم است با ملایمت برای ایشان توضیح دهید که چقدر ناراحت میشوید وقتی با توهین و بیاحترامی با شما و خانوادهتان برخورد میکند. به او بگویید تا خواستههایش را بهطور دقیق ندانید، نمیتوانید کاری برایش بکنید. با گفتوگو سعی کنید دلایل اصلی که همسرتان را عصبانی میکند، بشناسید. اجازه بدهید با وجود اینکه از او حمایت میکنید، خودش را از خشم کهنه پاک سازی کند تا آن را به شما منتقل نکند.
رابطه همسرتان را با خانوادهتان خوب کنید
گفتهاید سر هر چیزی به خانوادهتان توهین میکند. وقتی کنار خانوادهتان هستید توجه ویژهای به همسرتان داشته باشید. البته همچنان به خانوادهاش احترام بگذارید، تا کمکم ذهنش به خانوادهتان متمایل شود. بیشتر از چیزی که در توانتان هست، انرژی نگذارید. اگر شما با خانواده ایشان واقعا راحت هستید و از روی دوستداشتن این کارها را انجام میدهید که مشکلی نیست وگرنه در حدی که خودتان احساس راحتی میکنید، محبت کنید و احترام بگذارید. تعادل را حفظ کنید. همیشه مشکلات از جایی شروع میشود که این تعادل به هم میخورد.شاید شما بیش از حد احترام میگذارید و در عوض از همسرتان توقع متقابل دارید. به خانوادهتان هم بفهمانید که همسرتان خیلی اهل صمیمیت نیست. همین که احترام حفظ شود کافی است. از او توقع بیشتری نداشته باشند. آن ها وظیفه دارند که در امور شخصی وی دخالتی نکنند.