مرد ۵۱ ساله ای که به اتهام خریدن دختری دستگیر شده بود، می گوید: من از خریدن این دختر هیچ فکر بدی نداشتم فقط می خواستیم او را نگهداری کنیم.
مرد ۵۱ ساله ای است که در دی سال ۹۲ به اتهام نگهداری غیرقانونی یک دختر خردسال دستگیر شده بود، درباره سرگذشت خود می گوید: ۲۱ ساله بودم که با همسرم به طور سنتی ازدواج کردم و او را خیلی دوست داشتم اما در طول ۳۰ سال زندگی مشترک، صاحب فرزندی نشدیم.
او زنی بسیار مهربان بود و درباره این مشکل هیچ گاه گلایه ای نکرد ولی می دانستم که در قلب او غوغایی برپاست و خیلی دوست دارد مانند دیگران فرزندی را در آغوش بگیرد. این بود که بعد از ۳۰ سال به فکر افتادم تا به هر طریقی نوزادی را به فرزندخواندگی بپذیرم اما موفق نشدم. روزها می گذشت و من عطش بیشتری پیدا می کردم تا همسرم را خوشحال کنم.
یک روز با مردی آشنا شدم و با او در این باره سخن گفتم. آن مرد که هم اکنون یکی از متهمان پرونده است، ادعا کرد به راحتی می تواند برای من یک نوزاد دختر بیاورد که پدر و مادر ندارد و هم اکنون نزد پدربزرگش زندگی می کند.آن مرد ادامه داد: البته این کار شرطی دارد و من باید مبلغ زیادی هزینه کنم چرا که او مدعی بود پدربزرگ آن دختر به موادمخدر اعتیاد دارد و باید پول بیشتری بدهیم!…
با شنیدن این ماجرا از خوشحالی در پوستم نمیگنجیدم. بلافاصله قبول کردم و از آن مرد جدا شدم. چند روز بعد طبق قراری که باهم گذاشته بودیم، او کودک را که آن زمان ۸ تا ۱۲ ماه بیشتر نداشت به خانه ام آورد و در حضور یکی دیگر از دوستانش که او نیز دستگیر شده است، به من تحویل داد.
آن ها کودک را «ستایش» صدا می زدند. من هم برای آن که «سندی» داشته باشم، یک قولنامه دستی نوشتم و او را به مبلغ ۸۰۰ هزار تومان خریدم که آن ها هم زیر قولنامه را امضا کردند.
مرد میان‌سال در حالی که دست نوشته مذکور را روی میز قاضی می گذاشت، ادامه داد: من با نظر همسرم نام آن دختر را «مهلا» گذاشتم و از آن روز به بعد فرزند خوانده ام را به نام «مهلا» صدا می زدیم. از این که همسر بیمارم خوشحال بود، بسیار لذت می بردم و هیچ گاه به این موضوع فکر نکردم که با سرنوشت یک انسان بازی می کنم!
خلاصه این دختر در آغوش همسرم بزرگ می شد تا این که دو روز قبل حال همسرم در محل سکونتمان به شدت وخیم شد و او در مرکز درمانی از دنیا رفت. من هم که در عزای او لباس سیاه به تن داشتم و مشغول مراسم عزاداری بودم، ناگهان نیروهای انتظامی را دیدم که برای بررسی ماجرای «مهلا» آمده بودند.
گویا بعد از مرگ همسرم، فردی با پلیس تماس گرفته و از نگهداری او در منزلم خبر داده بود. آن ها بعد از طرح چند سوال، موضوع را به کارشناسان بهزیستی اطلاع دادند و سپس مرا به دادسرا آوردند…
«مهلا» (ستایش) نیز با دستور مقام قضایی به شیرخوارگاه انتقال یافت و حدود ۲ سال بعد از این ماجرا (مهر ۹۴) هنوز این دختر که حدود ۵ ساله بود، در شیرخوارگاه مذکور زندگی می کرد تا شاید روزی پدر و مادرش را در آغوش بگیرد. این درحالی بود که یکی از متهمان پرونده ادعا کرد: پدر «ستایش» فوت شده و مادرش او را رها کرده بود…
