برخی فایل‌های منتشر شده «پنتاگون» از دسترسی انسان به سفر در زمان و دستیابی به فناوری‌های ضد جاذبه خبر می‌دهد، ماجرا چیست؟
طبق اسناد جدید منتشر‌شده توسط پنتاگون ادعا شده که سفر در زمان و فناوری ضد جاذبه امکان‌پذیر است و می‌تواند توسط انسان‌ها برای بازدید از جهان‌های دیگر استفاده شود. در مقاله اخیر سایت «سان»، این رسانه ادعا می‌کند که فایل‌های «x» واقعی را به عنوان بخشی از درخواست آزادی اطلاعات در برنامه مخفی یوفو پنتاگون به دست آورده است. در آن مقاله به بررسی امکان سفر در زمان و فناوری ضد گرانش می‌پردازند و ادعا می‌کنند که سفر در زمان را می‌توان با دستکاری فضا و زمان اجرا کرد.
سفرهایی سریع‌تر از سرعت نور
این گزارش پس از بررسی روش‌های مختلف «کنترل گرانش» می‌گوید: «ممکن است بتوان پدیده‌های عجیب و غریب مانند سفرهای سریع‌تر از نور و ماشین‌های زمان را تولید کرد.» این مطالعه همچنین نشان می‌دهد «کرم‌چاله‌ها» یک ساختار فرضی است که نقاط نامتجانس در فضا-زمان را به هم پیوند داده و می‌تواند به صورت تونلی تصور کرد که پایانه‌های آن در نقاط مجزایی از فضا-زمان قرار دارند (یعنی مکان‌های متفاوت یا نقاط متفاوتی از زمان) این نقاط در فضا-زمان می‌توانند برای سفر بین ستاره‌ای استفاده شوند. بر اساس فایل دیگری، سکوهای هوافضای آینده ممکن است سیستم‌های پیشرانه‌ای داشته باشند که هندسه فضا-زمان اطراف خود را تغییر دهند تا سریع‌تر از پرواز فضایی نور اجرا شود.
استعمار در اعماق فضا با سفینه مخصوص
در بخش دیگر این گزارش همچنین برنامه‌هایی را برای ارسال چندین سفینه فضایی که هرکدام توسط یک خلبان هدایت می‌شوند، برای استعمار در اعماق فضا و همچنین تحقیق در باره این که چگونه انسان‌ها می‌توانند روبات‌ها را با ذهن خود کنترل کنند، نشان می‌دهد. یک سفینه فضایی با آهن ربای الکترومغناطیس هسته‌ای، فضاپیمای سرنشین‌دار را در برابر تشعشعات محافظت می‌کند. این سفینه همچنین برای جست و جوی اجسام ورودی و همچنین کشتی‌های اکتشافی و معدن‌کاری در اعماق فضا طراحی شده‌است.
دنیاهای موازی، راه‌حلی برای سفر در زمان؟
البته باید توجه داشت که سفر به گذشته یا آینده از زمان ارائه نظریه نسبیت عام «آلبرت اینشتین» تاکنون باعث خیال بافی‌‌های بی‌شماری شده است. شناخت کنونی ما از زمان از نظریه اینشتین سرچشمه می‌گیرد. این نظریه باعث شد زمان و فضا در پیوند با هم در نظر گرفته شوند و دیگر بحث زمان و فضا جدا نباشد، بلکه از «زمان-فضا» صحبت کنیم. با توجه به این که پس از گذشت صد سال و آزمایش‌های متعدد خلاف این نظریه ثابت نشده، دانشمندان آن را دقیق‌ترین و موفق‌ترین توصیف از ساختار عالم می‌دانند اما نظریه نسبیت، کارکرد دیگری هم داشته است که آن فرض و پژوهش در زمینه سفر در زمان است. پژوهشگران در این زمینه توانستند معادلاتی را ارائه دهند که به‌طور فرضی سفر در زمان را ممکن می‌داند ولی دو دلیل عملی مانع از بررسی درستی این معادلات است. نخستین مانع این است که برای ساخت دستگاه سفر در زمان به ماده منفی یا ماده با جرم منفی نیاز داریم. فیزیک کوانتومی تولید این ماده را ممکن می‌داند ولی اطلاعات در این زمینه کم است و اثباتی صورت نگرفته است. دومین مانع سفر در زمان تناقض‌های آن است. به عنوان مثال، اگر شما به گذشته سفر کنید و جد خود را به طور اتفاقی از بین ببرید، به طورمنطقی دیگر نمی‌توانید وجود داشته باشید تا این سفر را انجام دهید! در این بین، به تازگی «باراک شوشانی»، مدرس دانشگاه بروک که چندسالی است در این زمینه تحقیق می‌کند، نظریه جهان‌های موازی را پیش می‌کشد. او معتقد است نظریه جهان‌های موازی این اجازه را می‌دهد که به گذشته‌های موازی و مستقل از رشته زمانی متصل به حال سفر کنیم، بی‌آن‌که تناقضی در کار باشد. البته وی تأکید می‌کند که لازمه این سفر این است که جهان اجازه حضور همزمان رشته‌های زمانی موازی را بدهد. شوشانی و دانشجویانش، سه سال است در حال طرح یک نظریه عملی سفر در زمان هستند که با نظریه نسبیت عام آلبرت اینشتین مغایرت نداشته باشد. چنین نظریه‌ای امکان سفرهای زمانی را ثابت نمی‌کند ولی حداقل نشان خواهد داد که تناقض‌ها مانع چنین سفرهایی نیستند.
منابع این بخش از پرونده: یورونیوز، ایندیپندنت فارسی
