خواهرم ناراحتی اعصاب دارد و یک سال است با کسی حرف نمیزند.
نویسنده : دکتر نجمه عابدیشرق | متخصص روان شناسی بالینی
سوال: خواهرم ۳۷ ساله است و ناراحتی اعصاب دارد. پیش روان پزشک رفتیم و الان قرص میخورد. الان تقریبا یک سال است که با کسی حرف نمی زد. به هیچ کاری، علاقه نشان نمی دهد و برای رفتن دوباره به دکتر هم همراهی نمی کند. چه کنیم؟
پاسخ: مخاطب گرامی، متوجه نگرانیهایتان درباره وضعیت خواهرتان هستم و باید بگویم که نگرانی شما به عنوان یک خواهر قابل تقدیر است. درک میکنم که ممکن است بیماری روانی خواهرتان بر شما تاثیر زیادی بگذارد، اما اطلاعاتی که از وضعیت ایشان دادید، بسیار محدود است و برای تشخیص و کمک در این زمینه اطلاعات بیشتری نیاز داریم. انسان دارای عواطف، تفکرهای پیچیده، تجربیات گذشته، شخصیت و ارزشهاست که تاثیرگذار بر رفتار و روان او هستند. همچنین، عوامل مختلفی از جمله عوامل بیولوژیکی، اجتماعی و فرهنگی هم روی روان و رفتار انسان تاثیر میگذارند. به همین دلیل، درک کامل ابعاد شخصیت و رفتار انسان و تشخیص اختلالهای روان پزشکی آن نیازمند تحلیل دقیق و یک رویکرد چندفاکتوری است و اما چند توصیه به شما:
برای خواهرتان حمایت کننده باشید
در قدم اول، شما میتوانید برای خواهرتان حمایتکننده باشید. به او بگویید که همه رفتارها و احساساتش را میفهمید و حاضرید در کنار او باشید. به او اطمینان دهید که در این مسیر، تنها نیست و همراه او خواهید بود. اگر میتوانید در جلسات درمانی او حضور داشته باشید، این نشاندهنده حمایت قوی شماست.
به انجام فعالیتهای مورد علاقهاش تشویقش کنید
تشویق خواهرتان به فعالیتهایی که علاقهمند به آن است، ممکن است بهبود وضعیت روحی و روانی او را تسهیل کند. همچنین با خواهرتان درباره احساساتش صحبت کنید. در هر صورت، مهم است که با خواهرتان ارتباط نزدیکی برقرار کنید و به او نشان دهید که در این مسیر در کنار او هستید. یادتان باشد که همه ما نیازمند حمایت و پشتیبانی هستیم. شما با نگرانی خود ثابت کردید که چقدر به خواهرتان اهمیت میدهید. با همدلی و عشق، میتوانید او را در این مسیر دشوار همراهی و به او کمک کنید تا بهبود یابد.
خواهرتان چه قرصی میخورد؟
با توجه به علایمی که مطرح کردید(اگر نام قرصی را که پزشک تجویز کرده، میگفتید، میتوانستم دقیقتر راهنمایی کنم)، ممکن است خواهرتان در حالت اختلال افسردگی، اختلال اضطراب، شخصیت اجتنابی یا دارای بیماری شدیدتر روانی باشد. در اختلال افسردگی، فرد ممکن است احساس ناراحتی عمیق، اندوه، کم انگیزگی و از دست دادن علاقه به فعالیتهای روزانه داشته باشد. همچنین، در اختلال اضطراب، فرد معمولا دچار اضطراب ناشی از موقعیتهای روزمره است و ممکن است ارتباط اجتماعی نسبت به دیگران محدود شده و از شرکت در فعالیتهایی که قبلاً لذت میبرد، اجتناب کند. با این حال، تشخیص دقیق تنها توسط یک روان شناس یا روان پزشک قابلیت تایید دارد، بنابراین بهترین راهحل این است که با یک پزشک متخصص درباره وضعیت فرد صحبت و امکانات درمانی مناسب را بررسی کنید.
