مشاوره فردی: پسرم هر شب تا صبح فیلم میبیند و من نمی دانم چه می بیند.
نویسنده : رضا زیبایی| کارشناسارشد روانشناسیبالینی
سوال: مادری ۵۲ ساله هستم و پسری ۱۶ ساله دارم. او هر شب تا صبح فیلم خونآشامی میبیند. گوشی هم از دستش نمیافتد و مدام در فضایمجازی است. نگرانش هستم. چه کنم؟
پاسخ: مخاطب گرامی، بیشک دیدن فیلمهایی با محتوای غیرمعمول یا انجام بازیهای خشن رایانهای و استفاده زیاد از شبکههایاجتماعی بر روحیه فرزند شما تاثیر خواهد گذاشت. موضوع وقتی نگرانکننده میشود که فرزند شما رفتار اعتیادگونه به این کار پیدا کند، با این علایم که وقت زیادی را صرف دیدن آنها کند، گفتهها و رفتارهای غیر معمول پیدا کند و امور روزمره و معمول خود را به تعویق بیندازد یا تعطیل کند به طور مثال،کمتر سرکار برود یا کلا نرود، افت تحصیلی، عصبی و زودرنج شدن، میل به تنهایی و انزوا و … از دیگر علایم نگران کننده این ماجراست.
واکاوی دلایل علاقه فرزندتان به چنین فیلمهایی
دانستن اینکه چرا فرزندان ما به سمت چنین پدیدههایی کشیده میشوند، خود مسیر درمان و مدیریت ماجرا را به ما نشان خواهد داد.
۱- بنبست لذت| اگر دقت کنید این موضوع معمولا در خانوادههایی بسیار شایعتر و جدیتر است که روابط قوم و خویشی و بین اعضا به شدت مختل و گاه حذف شده است. لذت دیدن و ملاقات و بازی با همسن و سالان و فامیل و همسایه جای خود را به لذت بردن از دنیای مجازی و تماشای فیلمها داده است.
۲- فرار از واقعیت با پناه بردن به فضایمجازی| شیوههای کاهش ناکامی و درد در دنیای جدید تغییر کرده که یکی از آنها لذت حضور در دنیایمجازی است، برای مثال یکی از علایم بارز افسردگی یا اضطراب بالا میل افراطی فرد به دنیای مجازی با انواع محتواست؛ حال بازی باشد یا فیلم و سریال.
۳- همرنگی با جمع| فرزند شما از بسیاری جوانان دیگر مبتلا به این اعتیاد تقلید می کند؛ گاه صرف این که موضوعی شایع است و همه به آن مشغول.
اما شما باید چه کنید؟
بر اساس دلایل مطرح شده، هرچه فرصتها و امکانات بیشتری در اختیار نوجوان یا جوان ما قرار گیرد تا لذتهای دنیای واقعی را بچشد، بیشک احتمال تماشای چنین فیلمهایی کاهش مییابد؛ از تغییر سبک ارتباطی نظام خانواده بگیرید تا تغییر در نوع تفریحات سالم و طبیعت محور. فرزندان ما به بودن با ما نیاز دارند، ولی وقتی به دلایل بیشمار این فرصت کموگاه حذف میشود، انتظار نداشته باشید اصلا چنین فیلمهایی را نبیند. همچنین داشتن زندگی با برنامه و سپردن مسئولیت به نوجوان حتی اگر قدری با چالش روبهرو شود، توصیه میشود؛ نه رها کردن وی با این توجیه که درست بشو نیست.
