مشاوره فردی: خانمم به ۳۵ سال زندگی‌مشترک‌مان پشت پا زد.
نویسنده : زهره حسینی | مشاور و دانش‌آموخته دانشگاه علامه‌طباطبایی
سوال: مردی هستم ۵۵ ساله. خانمم چند وقتی است که تصمیم به طلاق گرفته. به ۳۵ سال زندگی‌مشترک‌مان، حالا که دوتا بچه هم داریم، می‌خواهد پشت پا بزند. به او می‌گویم که این رسمش نیست ولی گوشش بدهکار این حرف‌ها نیست. چه کنم؟
پاسخ: مخاطب گرامی، شرایط شما سخت است و از هم پاشیدگی زندگی مشترک بعد از ۳۵ سال، دردناک و ناراحت‌کننده و پذیرفتن آن، کار مشکلی است. این‌طور که از پیامک شما فهمیده می شود، این یک تصمیم یک طرفه است و شما خواستار ادامه زندگی‌مشترک هستید اما نقش شما در تصمیم همسرتان چیست؟ آیا تمام این سال‌ها، مشکلاتی وجود داشته که حل نشده و حالا با تمام شدن ظرفیت روانی خانم‌تان، او تصمیم به ترک منزل گرفته است؟ یا بروز یک مشکل ناگهانی در رابطه شما، علت این تصمیم است؟
این تصمیم برای خانم‌تان هم سخت است
اگر هنوز در ایشان میزانی از علاقه به شما وجود دارد و این یک تصمیم هیجانی ناشی از خشم یا ناراحتی است، بهتراست با فرصت دادن و درک ایشان، راهی برای تخلیه هیجانات منفی‌شان بیابید تا با کاهش خشم، ایشان در تصمیم‌شان تجدید نظر کنند. البته این مسئله برای ایشان هم سخت و سنگین است چون یک زن هم به راحتی نمی‌تواند زندگی ۳۵ ساله خود را فراموش کند، از دو فرزند خود دل بکند و تصمیم به جدایی بگیرد. چنان که همسرتان ۳۵ سال در کنار شما بوده و در خوشی و ناخوشی همراهی تان کرده است و اگر فردی ناپخته و کم‌تجربه بود، باید خیلی پیشتر دست به چنین کاری می‌زد.
علت این رفتار را دریابید
از واسطه‌های مورد اعتماد ایشان کمک بگیرید. بزرگ‌ترها و ریش سفیدها گاهی می‌توانند کار را خیلی جلو ببرند. تلاش کنید علت این رفتار را بیابید. هیچ اشاره‌ای در پیامک‌تان به دلیل این مسئله نکردید. گاهی توجه درست، جبران کوتاهی‌های عاطفی، برآوردن نیازهای واقعی، بروز رفتارهای قاطعانه و مردانه و … می‌تواند بسیار کمک‌کننده باشد. پس از آرام شدن ایشان در فضایی همدلانه با یکدیگر گفت‌و‌گو کنید و شنونده خوبی برای‌شان باشید. در گفت‌و‌گو با ایشان سهم خود را در این ماجرا بپذیرید.
فرزندان را درگیر نکنید
با شناختی که از همسرتان دارید، تلاش کنید او را در این مدت با خرید هدیه یا بردن به جاهای خاطره انگیز اوایل عقد و ازدواج، خوشحال و خاطره روزهای خوب زندگی‌تان را در ایشان زنده کنید. فرزندان بهتر است در این ماجرا، بی‌طرف باشند و رسما در جبهه پدر یا مادر قرار نگیرند اما می‌توانند از احساس نیازشان به مادر و در صورت ترک زندگی، احساس خلأ و کمبودشان با همسرتان صحبت کنند. امیدواریم با تلاش و انگیزه‌ای که در شما برای حفظ زندگی وجود دارد، موفق به تغییر تصمیم ایشان شوید اما در هر صورت خوب است از کمک تخصصی یک مشاور خانواده هم بهره ببرید.
