مشاوره فردی: از بچه داری بدون کمک شوهرم خسته شدم.
نویسنده : عبدالحسین ترابیان| کارشناس‌ارشد روان‌شناسی
سوال: خانمی خانه‌دار هستم و شوهرم ساعت زیادی(۱۵ ساعت) از روز را بیرون از خانه است. ۲ فرزند دارم؛ یک پسر و یک دختر. راستش را بخواهید، از بچه‌داری خسته شدم چون شوهرم اصلا در بزرگ کردن بچه‌ها به من کمک نمی‌کند. هر وقت هم می‌رسد خانه، می‌گوید خسته‌ام. نگران تربیت بچه‌هایم هم هستم. چه کنم؟
پاسخ: مدیریت فضای خانه با حضور دو فرزند بدون کمک همسرتان، کار ساده‌ای نیست. شما بار تربیتی بچه‌ها را به تنهایی به دوش می‌کشید و این یک معضل در حوزه تربیت فرزند است چراکه در بیشتر خانواده‌های امروزی وجود دارد.
پدران به دلیل مشغله کاری و تامین نیازهای اولیه خانواده، چشم را به روی نیازهای ثانویه(انسانی) فرزندان و همسران بسته‌اند و خیلی از مادران به تنهایی بار مسئولیت تربیتی و تحصیلی فرزندان را به دوش می‌کشند.
این کم رنگ شدن نقش تربیتی پدران در خانواده که شما هم در پایان پیامک‌تان به آن اشاره کردید، مسئله مهمی است. با این حال، چند توصیه به شما دارم.
چرا شوهرتان کمک نمی‌کند؟
درباره سوال و گلایه شما مادر گرامی، اطلاعات کافی نداریم که آیا واقعا نیاز شدید مالی است که پدر در شبانه‌روز ۱۵ ساعت باید کارکند؟ یا این‌که برای پدر، کار اولویت اول است و خانواده اولویت دوم که این تفکر بسیار غیرمنطقی است. شاید هم مشکل این است که پدر، تربیت فرزند را جزو وظایف خود نمی‌داند و همه بار تربیتی و تحصیلی فرزندان را از تکالیف مادر می‌داند. طبیعتا راهکار پیشنهادی باید بر اساس مشخص شدن پاسخ این سوال‌ها باشد.
نقش شوهرتان در تربیت‌فرزند را به او بگویید
توصیه می‌شود در یک فرصت مناسب با شوهرتان درباره نقش مهم او در تربیت فرزندان صحبت کنید. بهتر است ضمن درک شرایط همسرتان در صورت داشتن مشکلات مالی، از او بخواهید برای نگهداری فرزندان به برنامه‌ای که از قبل مشخص شده و دو طرف درباره‌اش به توافق رسیده‌اید، پایبند باشد. به نظر می‌رسد به‌جای غر زدن و اعتراض‌های مداوم، بهره‌بردن از چنین راهکارهای عملی مفید باشد.
کوفتگی عصبی در انتظار مادرهایی شبیه شما
این روزها شاهد هستیم که اگر در تربیت یا وضعیت تحصیلی فرزندان، نارسایی یا ضعفی مشاهده می‌شود، برخی پدران به راحتی انگشت اتهام کم‌کاری را به سوی مادران دراز و خود را کاملا کنار گود تصور می‌کنند. این شیوه سبک زندگی، فشار به مادران را مضاعف می کند و استرس مادرانی را افزایش می دهد که از حداکثر توان خود استفاده می‌کنند و نقش تربیتی پدر را هم به دوش می‌کشند و کوفتگی عصبی حاد گریبان گیر این‌گونه مادران می‌شود. دادن چنین اطلاعاتی به همسرتان، می‌تواند او را به نقش مهم‌اش در تربیت فرزندان آگاه‌تر کند.
