چرا روان‌شناس‌ها این‌قدر به نوشتن افکار و اهداف روی کاغذ اصرار می‌کنند؟

چرا بعضی از ما هرکاری می‌کنیم، نمی‌توانیم جلوی هدر رفتن زمان‌مان را بگیریم و مدام کارهای‌مان را به تعویق می‌اندازیم؟

آیا تصویرسازی باعث افزایش انگیزه و تلاش بیشتر می‌شود یا تاثیری ندارد؟

مبتلایان به این اختلال رفتاری، هیچ تلاشی برای موفق شدن در حوزه های مختلف نمی کنند، در حالی که فرصت و امکان آن را پیدا می‌کنند.

همه ما بارها شنیده‌ایم که باید با خودمان درست صحبت کنیم اما کمتر درباره ضرورت آن، آگاهی کسب کرده‌ایم.

زمانی که در راه رسیدن به اهداف خود ناکام می‌شوید اگر هنر عبور از شکست را بلد باشیم، خیلی زود به موفقیت خواهید رسید.

گاهی برای آن ‌‌که مسئولیت رفتارها و انتخاب ‌‌های مان را به عهده نگیریم آن‌‌ قدر به ‌‌خودمان دروغ می‌‌گوییم که باورشان می‌‌کنیم و از موفقیت دور می‌‌شویم.