زن ۵۵ ساله درباره سرگذشت خود گفت:۱۷سال بیشتر نداشتم که مراسم خواستگاری من برگزار شد چرا که مریم خانم به دنبال دختری محجبه برای خواهرزاده‌اش بود. این گونه زندگی مشترکم را آغاز شد من وهمسرم در منزل پدرشوهرم ساکن شدیم و با خانواده همسرم زندگی می کردیم .شوهرم نیز عاشق مادرش بود و با من بسیار مهربانی می کرد اما گویی روزگار بر وفق مرادم نمی چرخید چرا که چندسال بعد وقتی باردار نشدم پزشکان تشخیص دادند که همسرم مشکل دارد اما من با همه وجودم علی را دوست داشتم و به همین خاطر در کنار او ماندم و هیچ گاه درباره داشتن فرزند حرفی نزدم. از سوی دیگر «علی»بسیار کودکان را دوست داشت و مدام با فرزندان برادرش بازی می کرد. این درحالی بود که جاری ام همواره شوهرم را با نیش وکنایه آزار می داد و نمی گذاشت او به فرزندانش نزدیک شود.

وقتی آثار افسردگی را در چهره شوهرم دیدم، تصمیم گرفتیم نوزادی را به فرزندخواندگی بپذیریم و آن نوزاد چندروزه اکنون ۲۰ ساله است. او ما را از تنهایی بیرون آورد و من عاطفه مادری را نثارش کردم. «ایمان» مقابل دیدگان ما قد می کشید و بزرگ می شد و روزهای شیرین زندگی را به ما هدیه می داد اما باز هم بازی روزگار سرنوشتم را تغییر داد چرا که در این سن و سال فهمیدم شوهرم به مواد مخدر اعتیاد دارد. خیلی تلاش کردم تا او را از این مسیر خطرناک بازدارم ولی او به دنبال مواد مخدر صنعتی رفت و به مصرف شیشه آلوده شد. حالا رفتارهای غیرقابل پیش بینی دارد و من و پسرم را در این سن وسال از خانه بیرون کرده است تا پاداش ۴۰ سال زحمت و سختی هایم را بدهد اما ای کاش …