دو زبان کلید ارتباطات منطقه ای ما هستند. یعنی هویت و اقتصاد ما به تسلط کامل به این دو زبان بستگی دارد: فارسی و ترکی.

آموختن هر زبان دیگری، اولویت بعدی است.

اجداد ما با این دو زبان مراوده داشته اند. در دورانی که مرزهای مصنوعی و دولت های امروزی وجود نداشته اند،

مثلث جغرافیایی فلات ایران، قفقاز و آناتولی ، محل زیست و کنش های اقتصادی و اجتماعی اجداد ما بوده است.

فارسی و ترکی، مکمل هم و حافظ منافع اقتصادی و هویتی ما هستند و در تقابل قرار دادن آنها ، خطایی کوته نظرانه است. این دو زبان، ثروت فرهنگی ما هستند و تسلط به هر دو واجب است.