دیدن رفتارهای دختر و پسرم اذیتم می کند و شلوغکاریهایشان تمامی ندارد.
نویسنده : عبدالحسین ترابیان | روانشناس
سوال: یک پسر ۱۵ و دختر ۱۱ ساله دارم. دیگر صبرم لبریز شده از بس که اذیت میکنند. شلوغکاریهایشان تمامی ندارد. من هم مادری ۴۱ ساله هستم. انگار فقط به دنبال رفتن روی اعصاب من هستند. چه کنم؟
پاسخ: مادر گرامی، کاملا مشخص است که شما ظن مثبتی درباره فرزندانتان ندارید. آنها را جبههای در برابر خودتان تصور میکنید و همه رفتارهای آنان را علیه خودتان و عمدی تلقی میکنید بنابراین شما هم به ناچار در مقابل آنان جبهه میگیرید و نتیجه این تقابل رابطهای معیوب، خصمانه و کسلکننده است که برندهای ندارد و همه رنج میبرید.
مراحل رشدی فرزندانتان را بشناسید
ضروری است با مراحل رشد دو فرزند عزیزتان که پسر ۱۵ ساله در آغاز نوجوانی دوم و دختر ۱۱ ساله در آغاز نوجوانی اول است و ویژگی های جسمی، روحی و اجتماعی این مراحل بیشتر آشنا شوید. آن گاه مطابق اقتضای سنی آنان برخورد و تعامل داشته باشید.
ذهنیت های منفی تان را جدی نگیرید
گفتهاید: «انگار فقط به دنبال رفتن روی اعصاب من هستند». این ذهنیت را که فرزندان شما متحد شده و جبهه مخالف علیه مادر تشکیل دادهاند، جدی نگیرید چون این ذهنیت غیرواقعی ما را به تقابل بیشتر با فرزندان سوق میدهد و ارتباط حسنه با آنان آسیب میبیند. نوجوان معمولا از درون ناامنی دارد و در سایه رابطه موثر با والدین و به خصوص مادر، ناامنی درونی او هم کاهش مییابد.
از برخورد پرخاشگرانه پرهیز کنید
برای بهبود روابط و با توجه به گروه سنی فرزندانتان از هرگونه برخورد آمرانه، تهدیدآمیز و پرخاشگرانه پرهیز کنید چون این گونه برخوردهای تند، نوجوان را وادار به واکنش و تقابل با والدین میکند. نوجوان در چنین شرایطی از تنش بین خود و والدین احساس گناه میکند و ترجیح میدهد به خلوت خود پناه ببرد و از والدین فاصله بگیرد.
عوامل آسیبزای رابطه را بشناسید
اصول مهارت ارتباط موثر را مجدد مطالعه و تمرین کنید و در بهبود رابطه موثر با فرزندان پیشگام شوید. به صورت مختصر یک نکته مهم را در همین باره مطرح میکنم. آن چه به روابط والدین و فرزندان آسیب می رساند این است که الف- شنونده خوبی برای صحبتهای او نباشیم، ب- هنگام صحبت کردن فرزند زودهنگام قضاوت یا راهنمایی کنیم و ج- در حالی که او صحبت میکند، موضوع صحبت را تغییر دهیم یا او را مسخره کنیم. توصیه پایانی هم این که هنر گوش دادن را باید تمرین کنید و با حوصله به سخنان فرزندانتان گوش دهید. آنگاه آنها هم با جان و دل به صحبتهای شما گوش خواهند داد و در این صورت، همزبانی و همدلی شکل خواهد گرفت.
