پسر نوجوانم در شبکه‌های‌اجتماعی مطالب زننده می‌فرستد
نویسنده : عبدالحسین ترابیان | کارشناس‌ارشد روان‌شناسی
سوال: مادری هستم ۳۷ ساله. پسری دارم ۱۳ ساله. به تازگی متوجه شدم در یکی از گروه‌های تلگرامی‌اش که با چند نفر از دوستانش است، مطالب رکیک و زننده رد و بدل می‌کنند. مجبور شدم که گوشی‌اش را از او بگیرم تا تنبیه شود. نمی‌دانم چه کنم. راهنمایی ام کنید.
پاسخ: مخاطب گرامی، این‌که رفتار فرزند نوجوان خود را رصد می‌کنید و دغدغه تربیتی دارید، قابل تقدیر است. از جمله ویژگی‌های نوجوانی گرایش به سمت همسالان است و تاثیرپذیری بی‌چون‌وچرا از گروه دوستان و تلاش برای هرچه بیشتر همزبان و همدل‌شدن با همسالان به حدی که اصول و خط‌قرمزهای تربیتی خانواده را از یاد می‌برند! پس محروم کردن کامل نوجوان از تعامل با دوستان شبیه حرکت شما برای محرومیت پسرتان از تلفن‌همراه، حرکتی مغایر با فطرت نوجوانی است. اما چند توصیه به شما دارم.
۳ سبک مواجهه والدین با چنین اتفاق‌هایی
به طورکلی ما شاهد سه سبک مواجهه والدین با استفاده نوجوانان از فضای‌مجازی هستیم:
۱- والدینی بسیار سخت‌گیر و مستبد که کاملا نوجوان را از فضای‌مجازی محروم می‌کنند. نوجوان در این خانواده‌ها به صورت بیگانه با فناوری و فضای مجازی رشد می‌کند و در گفت‌و‌گو با همسالان بین خود و آن‌ها احساس بیگانگی و ناآگاهی دارد و کم و زیاد مورد تمسخر قرار می‌گیرد.
۲- والدینی سهل‌گیر که دست نوجوان را در ارتباطات و استفاده از فضای‌مجازی، کاملا باز می‌گذارند و حداقل کنترل و نظارت بر نوجوان را هم فراموش کرده‌اند! نوجوانان این گونه خانواده‌ها در معرض همه نوع آسیب اجتماعی هستند.
۳- والدینی هم داریم که مقتدر هستند و با نوجوانی و خواسته‌های نوجوان خود آشنایی دارند و نه نوجوان را در قرنطینه مطلق قرار می‌دهند و نه وی را آزاد و صاحب اختیار رها می‌کنند. این والدین هم رابطه و پیوند محکمی با فرزند نوجوان خود برقرار می‌کنند و هم قبل از ورود به فضای‌مجازی یا فناوری، قراردادی با نوجوان منعقد و خط قرمزها را کاملا مشخص و حق نظارت خود را شفاف تعریف می‌کنند.
مراقب باشید ارتباط‌تان قطع نشود
اولین آسیب دوران نوجوانی به چالش کشیده شدن روابط والدین و فرزندان است که باعث قطع ارتباط با نوجوان می‌شود. در این شرایط والدین از نگرانی‌های فرزند بی‌اطلاع هستند و این‌گونه روابط باعث می‌شود که بیشتر نوجوانان اظهار می‌کنند از سوی والدین‌شان درک نمی‌شوند. پس بهبود روابط با نوجوان و دیده‌شدن او توسط والدین می‌تواند روابط را پایدار کند.
هشدار منطقی دهید
والدین آگاه خطای نوجوان را نمی‌بخشند ولی خطاکار را که فرزند دلبندشان است، می‌بخشند. اگر خطا تنبیه ولی خطاکار بخشیده شود به روابط والدین و نوجوان کمتر لطمه وارد می‌شود. هرخطا فرصتی است که والدین به نوجوان نزدیک‌تر شوند و آگاهی و هشدار منطقی‌تری به او بدهند تا از تکرار خطا جلوگیری شود. صرفا گرفتن تلفن‌همراه و محروم‌کردن دایمی او، سبب ایجاد حس بیگانگی بین نوجوان و پدر و مادر می شود.
