در ۲۲ سالگی سرپرست خانوار شدم و خیلی خسته ام.
نویسنده : دکتر هادی غلام محمدی| مشاور خانواده
سوال:
پسری ۲۴ ساله هستم و دو سال پیش پدرم را از دست دادم. بعد از آن، من که فقط یک خواهر دارم، سرپرست خانوار شدم. حالا مشکلم این است که توقع مادر و خواهرم از من خیلی زیاد است. تمام زندگی ام وقف آن ها شده و خسته‌ام. خیلی خسته. این را هم بگویم که من بعد از گرفتن دیپلم وارد بازار کار شدم اما درآمدم زیاد نیست. چه کنم؟
پاسخ:
مخاطب گرامی، زندگی ما انسان‌ها، چرخه‌ای از تولد تا مرگ است به این معنا که ما دوره‌هایی را در زندگی طبیعی خود طی می‌کنیم و ورود به هر دوره زندگی با تغییراتی همراه است. به عنوان مثال ورود از دوره کودکی به نوجوانی یا از نوجوانی به جوانی. یکی از مهم‌ترین چالش‌های رشدی که باید بتوانیم در زندگی، خود را با آن منطبق کنیم، همین تغییراتی است که در گذر از یک مرحله به مرحله دیگر اتفاق می‌افتد و گاهی این تغییرات ناگهانی و اساسی‌تر است، درست مثل زمانی که پدر خانواده فوت می‌کند. با این حال و با توجه به وضعیت‌تان، چند توصیه به شما داریم.
این نقش و مسئولیت را در حد طبیعی بپذیرید
با فوت پدرتان زندگی خانوادگی شما هم دچار تغییراتی شده و به عبارتی نقش شما در زمینه تامین مسائل مادی خانواده پررنگ تر شده است و حالا شما تکیه‌گاه خواهر و مادرتان شده‌اید و در نبود پدر، نقش شما از پسر خانواده به نقشی همانند پدر خانواده تغییر یافته است. این نقش و مسئولیت را در حد طبیعی بپذیرید. بالاخره مادر و خواهرتان هم روزهای سختی را می‌گذرانند و نباید در کمک به آن‌ها که به بودن یک مرد در زندگی‌شان نیاز دارند، کوتاهی کنید.
این مسئله نیاز به مدیریت دارد
متاسفانه در این مدت، مادر و خواهر شما تمام بار مسئولیت خانواده را روی دوش شما انداخته‌اند و احتمالا با استفاده از روش‌هایی مثل ایجاد عذاب وجدان و مسئولیت افراطی و … شما را تحت تاثیر قرار می‌دهند و به لحاظ روحی شما را خسته می‌کنند. حواس‌تان باشد وارد این بازی نشوید. شما تا حد توان‌تان می‌توانید مسئولیت بپذیرید و باید به آن‌ها کمک کنید اما مسئولیت پذیری بیش از حد شما در قبال مادر و خواهرتان، ازدواج شما و ارتباط شما را با همسرتان در آینده دچار اشکال خواهد کرد. بنابراین تا حد امکان این مسئله را مدیریت کنید.
حواس‌تان به نیازهای خودتان باشد
علاوه بر توجه به نیازهای مادر و خواهرتان در حد معقول، توجه به نیازهای خودتان نیز مهم است، در وهله اول به نیازهای خودتان توجه داشته باشید و این به معنای خودخواهی نیست بلکه با این کار به آن ها یاد می‌دهید که خودشان هم درباره خود احساس مسئولیت کنند و قرار نیست شما پاسخگوی تمام نیازهای آن‌ها باشید. توصیه آخر هم این که برای کمک به خود و خانواده تان برای سازگاری با تغییرات مذکور در نقش‌های جدید خانواده، به یک مشاور خانواده مراجعه کنید.
