مشاوره فردی: دختر یکی از آشناهایمان، همه را بهباد مسخرگی گرفته است.
سوال:
یکی از فامیلهای مان، دختری دارد که دانشجوی یک رشته خوب در یک دانشگاه معروف دولتی شده است. تقریبا از همان موقع، خیلی خودش را میگیرد و همه فامیل را در گروههای خانوادگیمان در شبکههای اجتماعی، بیسواد خطاب میکند. احترام پدر و مادرش را هم نگه نمی دارد و همه را به باد مسخرگی گرفته است. با او چه کنیم؟
پاسخ:
مخاطب گرامی، آشنایی و ورود به موقعیتهای اجتماعی
جدید بعضا میتواند ارزشهای افراد را در صورتی که به خوبی درونیسازی نشده باشد، تغییر دهد. این مشکل از آن جا نشئت میگیرد که فرد برای دستیابی به این هویت جدید درصدد کمرنگ کردن ارزشهای پیشین خود برآمده است که ظاهرا این خانم، با آن مواجه شده است.
نظراتش را درک کنید
پیش از هر چیز سعی کنید او و منظری را که از آن به دنیای پیرامون خود نگاه میکند، درک کنید. در واقع نمیتوان او را مانند فردی در نظر گرفت که از راه درست منحرف شده است. در واقع او یک فرایند متداول را تنها به شکلی نه چندان خوشایند طی میکند. در صورتی که مدت زمان زیادی نیست که به محیط جدیدش وارد شده است، ممکن است پس از گذشت مدت زمانی از نقاط ضعف محیط جدید خود و افرادی که در آن حضور دارند، در کنار توانمندیهایشان آگاه شود و به تصویر واقعگرایانهتری از موقعیت فعلیاش دست یابد. دستیابی به یک دیدگاه واقعگرایانهتر از محیط جدید میتواند در تعدیل رفتارهایش موثر باشد.
مهم است که هر گونه صحبت با او در فضایی دوستانه و همدلانه رخ دهد. در درجه اول بهتر است والدینش با فرزندشان به صحبت بپردازند و درباره احساساتشان سخن بگویند. در صورتی که اطمینان دارید چنین گفتوگویی موثر واقع نمیشود، بهتر است فردی که جایگاه قابل قبولی در نزد او دارد، درصدد گفتوگو با او برآید.
ارزش ها را به او گوشزد کنید
پس از این که از او خواستید نظرات خود را درباره شیوه رفتاری جدیدش بیان کند، سعی کنید ارزشهایی همچون احترام به انسان و جایگاهشان را صرف نظر از موقعیت شان به او گوشزد کنید. بهتر این است که چنین ارزشهایی را با ارزشهای جدیدش مرتبط سازید. برای مثال میتوانید از او بخواهید سواد را برایتان تعریف کند. بعد از او بپرسید ، چطور ممکن است فردی که از درجه بالایی از سواد و تحصیلات برخوردار است، قادر نباشد این اصل را که انسانها صرف نظر از جایگاهشان قابل احترام هستند، رعایت کند؟ از او بپرسید تحصیلات زمانی که نتواند به افراد کمک کند تا انسانهای بهتری باشند، چه ارزشی دارد و به طور کلی مگر هدف علم چیزی بیشتر از این است که دنیا را جای بهتری برای زیستن کند، چطور ممکن است فردی بدون قدردانی از زحمات افرادی همچون والدین خود بتواند ادعا کند که در چنین مسیری گام برمی دارد؟
در صورتی که قادر باشید دیدگاه گستردهتری به او بدهید، شاهد تغییر رفتار او خواهید بود. دقت کنید که گفتوگو با او نباید همراه با فضای قضاوت یا نصیحت کردن باشد. سعی کنید یک گفتوگوی دوستانه و عاری از سرزنش را پیش ببرید.
نویسنده : تینا امیری | روان شناس بالینی و دانش آموخته انستیتو روان پزشکی