در این نوشتار به تحلیل از عکس دو کودک به تنهایی در کافی شاپ خوش می گذروندند، می پردازیم.
به تازگی عکسی در فضای‌مجازی پربازدید شده که کاربری درباره آن نوشته: «دیروز توی کافی شاپ، میز کناری‌مون دو تا دختر ناز شش یا هفت ساله نشسته بودن که متوجه شدم تنهان و دوتایی اومدن. تمام مدت برای خودشون سفارش می‌دادن و کلی خوشحال بودن و در آخر هم یه آقا(پدر یکی از دخترها) با لبخندی از اعماق وجودش اومد داخل و بهشون گفت، خوش گذشت؟ حساب کرد و با هم رفتن… » حالا سوال این است که آیا روابط دوستانه به این شکل در کودکی از منظر روان‌شناسی توصیه می‌شود یا نه؟
مزایای داشتن دوست صمیمی در کودکی
این که روابط دوستانه در سنین کودکی چقدر حائز اهمیت است بر کسی پوشیده نیست. در قالب دوستی‌هاست که ما انسان‌ها به شناخت بهتری از خود و جامعه می‌رسیم و علاوه بر مهارت‌های اجتماعی و سازگارانه، از نظر عاطفی هم حمایت دریافت می‌کنیم و همیشه بودن با دوستان برای ما اوقات خوشی به همراه دارد.
اشتباه والدین این 2 کودک چه بود؟
اما اگر فرزند شما در سنین زیر نوجوانی چنین درخواستی(مثلا رفتن به کافی‌شاپ با دوستش) کرد چه پاسخی به او بدهید؟ پیش از هر چیزی باید تاکید کنیم که پاسخ به سوال به بافت فرهنگی و قوانین خانواده شما مرتبط است، اما چنان چه بر سر پاسخ درست تردید دارید باید بگوییم در دوره کودکی نظارت حرف اول و آخر را می‌زند. می‌توانید بچه‌ها را بر سر میز مناسب مستقر کنید و خودتان هم بر سر میز دیگر اوضاع را نظاره کنید. در این سن بیرون بودن از محیط، باعث افزایش مطالبات در سال‌های آینده می‌شود و کم کم ممکن است بچه‌ها از حضور شما کلافه و حتی خواهان تنها رفتن به کافه، رستوران و سینما شوند. پس از همان ابتدا بچه‌ها را به حضور خود در مکان عادت دهید.
نظارت دورادور از دوره نوجوانی
در سال‌های نوجوانی، به ویژه از سنین سیزده سال به بعد این نظارت و حضور والدین می‌تواند به صورت دورادور باشد. مثلا والدین در محیط خارج از کافه و رستوران منتظر بچه‌ها باشند یا در پارک در مسافت بیشتری بچه‌ها را نظارت کنند. توجه داشته باشید میزان استقلال در هر سنی متفاوت است و همان‌قدر که استقلال زیاد و بیش از حد در سنین پایین آسیب‌زاست، وابستگی و نبود رفتارهای مستقلانه در دوره نوجوانی هم می‌تواند زمینه‌ساز اختلافات درون خانوادگی را فراهم کند و عبور از مرحله نوجوانی را سخت‌تر کند.
بایدها و نبایدهای رفتاری والدین در این مکان‌ها
به عنوان نکته آخر باید تاکید کنیم که حضور والدین در محل تفریح فرزندان به معنی مداخله، کنجکاوی در بحث‌ها، سرزنش یا اظهارنظرهای منفی مستقیم درباره فرزندان و دوستان آن‌ها نیست، بلکه تمام نکاتی که به چشم والدین می‌آید باید در یک فضای آرام و صمیمی و لحنی بدون قضاوت با فرزندان مطرح و در قالب مذاکره درباره آن‌ها صحبت شود.
نویسنده : دکتر ساحل گرامی | روان‌شناس کودک
