مشاوره فردی: بعد از دعوا با پدرم، در خانه خواهرم زندگی میکنم.
سوال:
با پدرم سر یک مسئله، دعوای مفصلی کردیم. ماجرایش مفصل است اما از نظر من، حق با من بود ولی پدرم قبول نکرد. بعدش گفت از این خانه برو بیرون و الان ۳ هفته است که خانه خواهرم زندگی میکنم. دختری ۲۳ سالهام. چه کنم؟
پاسخ:
در ابتدا باید بدانیم که بعد از هر بحث والد و فرزندی، نباید به علت اختلاف نظر هیچکدام یکدیگر را طرد کنند. در واقع نه والد باید به علت مشکلات این چنینی فرزند را بیرون کند و نه فرزند باید به علت پذیرفته نشدن عقاید یا صحبت اش، خانه را ترک کند. حتی اگر واقعا فرزند قصد مستقل زندگی کردن را دارد نباید این تصمیم اش تحت تاثیر چنین چیزهایی باشد بلکه باید برای تجربه زندگی مستقل باشد. با این حال، نکاتی را باید درباره رفتارتان عرض کنم.
تمرین کنید که قهر نکنید
وقتی بعد از بحث یا اختلاف نظری خانه را ترک میکنیم، معنای قهر میدهد یعنی تحمل بیشتر پرداختن به آن را نداریم و ترجیح میدهیم فاصله بگیریم تا آدمها برای باری دیگر از ما بخواهند که با آنها ادامه دهیم. بنابراین باید در قدم اول، تمرین کنید که قهر نکنید چون این اتفاق ممکن است بارها در زندگیتان با افراد دیگر مانند مادر، خواهر، دوست و … بیفتد.
عصبانیت باید در لحظه کنترل شود
در پیامکتان گفتید که دعوای مفصلی با پدرتان داشتهاید. شما باید یاد بگیرید که این مواقع از گفتوگوی همدلانه و بالغانه استفاده کنید. حتی اگر فرد روبه روی ما تلاشی برای فهم ما ندارد و فردی سرزنشگر است، باز هم تلاش کنیم در آن لحظه او را فردی که بد مطلق است در نظر نگیریم و به لحظههایی که خوب بوده هم باور داشته باشیم. شاید با این نگاه بتوانیم عصبانیتمان را در لحظه بیشتر کنترل کنیم و فرد روبهرو را تنها بر اساس همان لحظه قضاوت نکنیم.
در مقابل طرد کردن واکنش درست داشته باشید
وقتی فردی در هنگام عصبانیت در تلاش است تا مارا طرد کند، مثل پدر شما که گفته از این خانه برو بیرون، یعنی احتمالا افراد دیگری بارها با او این کار را انجام دادهاند و او راه دیگری برای نشان دادن خشم اش بلد نیست. در مقابل چنین افرادی بهتر است نگاهی فراتر داشته باشیم و فقط آن لحظه را در نظر نگیریم. با رعایت احترام باید در خانه برای اصلاح شرایط میماندید چون آن جا، بالاخره سرپناه اصلی شماست. وقتی هنگام عصبانیت به خودمان اجازه فکر کردن نمیدهیم، ممکن است تصمیماتی بگیریم که واکنش به همان لحظه باشد. چنین واکنش هایی با واقعیت کلی زندگی ما و آن فرد فاصله دارد.
مقدمات آشتی را فراهم کنید
حالا هم نباید زمان را بیشتر از این از دست بدهید. با کمک مادر یا خواهرتان، شرایطی را برای دیدار با پدر و گفتوگوی اصولی درباره بحثی که پیش آمده، فراهم کنید.
نویسنده : اسما صابری | روان شناس و نروتراپیست
