زنانی در اطراف ما هستند که تنها منبع درآمد آنها اجاره رحم خود به دیگران به مبلغ ۱۵۰ میلیون تومان با ۳ میلیون نفقه ماهیانه است.
نویسنده : اکرم انتصاری، مهدیس مرادیان
استفاده از «رحم اجاره ای» یکی از گزینه‌هایی است که زنان بعد از شکست در مسیرهای دیگر به آن روی می‌آورند و جنین خود را تا هنگام تولد در رحم زن دیگری به امانت می‌گذارند.
استفاده از «رحم اجاره‌ای» در ایران چند سالی است که جا افتاده و سال ۸۳ نیز قانون مصوب مجلس شورای اسلامی دراین‌باره مورد تایید شورای نگهبان قرار گرفت اما هنوز خلأهای زیادی دارد که کار را برای مادر چشم انتظار فرزند و مادر جایگزین سخت می‌کند.
در این پرونده سعی‌مان بر این است که روایت‌گر آن‌چه در حال اتفاق است باشیم و از نحوه مواجهه با این اتفاق در خانواده‌ها بگوییم.
۱۵۰ میلیون تومان با ۳ میلیون نفقه ماهیانه
گفت‌وگو با یک متقاضی رحم اجاره ای برای صاحب فرزند شدن، درباره دردسرها، هزینه‌ها و … که در این مسیر با آنها روبه‌رو شده است
جست‌و‌جوی عبارت «رحم اجاره‌ای» کافی است تا با ده‌ها کانال و صفحه در شبکه‌های اجتماعی مواجه شوید که متقاضی و داوطلب‌های رحم اجاره‌ای در آن عضویت دارند. این کانال‌ها، خودشان را واسطه آشنایی متقاضی و داوطلب می‌دانند. بعضی از آنها دلال هستند و به این کار به چشم یک تجارت نگاه می‌کنند و تعداد انگشت‌شماری هم از این معرفی‌ها، نیت خیرخواهانه دارند. همه این‌ها در حالی است که این واسطه‌ها، از مسیرهای غیررسمی رسیدن به رحم اجاره‌ای هستند و هر کدام از آنها نرخ متفاوتی برای معرفی داوطلب به متقاضی دارند. مبلغی که این روزها برای رحم اجاره‌ای در این کانال‌ها دیده می‌شود بین ۱۳۰ تا ۱۴۰میلیون تومان به همراه ۲ تا ۳میلیون تومان نفقه ماهیانه است. با چند نفر از متقاضی‌ها تماس می‌گیرم. آن چه در ادامه می‌خوانید صحبت‌های یک خانم در آستانه ۳۰ سالگی ساکن یکی از شهرستان‌های نزدیک به تهران است و همه زندگی‌اش را گذاشته تا بتواند با استفاده از رحم زن دیگری، بچه‌دار شود و البته چندبار شکست خورده است.
مادری با هزار شرط و شروط!
مشخصات زنی که قرار است فرزندش را در رحم او به امانت بگذارد در آگهی‌اش نوشته. با او تماس می‌گیرم و سفره دلش این طور باز می‌شود: «سال گذشته با یک نفر به توافق رسیدیم اما به خاطر شرایط خودش قرارمان به سال جدید موکول شد. قیمت‌ها تغییر کرد و زد زیر همه چیز. بهانه آورد که شوهرم دیگر اجازه نمی‌دهد. در حالی که چند ماه ما را معطل کرد و هزینه رفت‌و‌آمدش را به تهران پرداخت کردیم. ما دوبار از رحم اجاره‌ای استفاده کردیم اما هربار ivf شکست خورد. هرجا را نگاه کنید واسطه‌ها کانال زده‌اند و صفحه ساخته‌اند. آنها، قیمت‌ها را تغییر می‌دهند و داوطلبان به هیچ عنوان با کمتر از آن قیمت حاضر به همکاری نیستند و می‌گویند قیمت عرف با قیمت این واسطه مثلا ۱۵۰ میلیون تومان است. این جدا از هزینه آزمایش‌ها، هزینه توافق خرج ماهیانه و رفت‌وآمد است. بعضی‌ها هم می‌گویند فقط در بیمارستان خصوصی عمل زایمان را انجام می‌دهیم و باید زیرنظر فلان دکتر باشیم یا در طول ۹ ماه بارداری باید برایشان محل اسکان هم فراهم کنیم.»
خسته ولی محکوم به امیدواری
پشت هر کدام از کلمه‌هایش درماندگی است. خسته از راهی که باید برای مادر شدن طی کند و نتیجه نامشخصی دارد، می‌گوید: «کسی که مثل من لنگ این است که بچه‌دار شود همه زندگی‌اش را می‌گذارد تا مادر شود. هرجا که باید به لحاظ قانونی هزینه کنیم به کنار! هزینه بی‌قانونی‌ها دارد هزار جور فشار به ما می‌آورد. بعضی واسطه‌ها ۱۰ میلیون تومان می‌گیرند تا یک داوطلب به ما معرفی کنند. وقتی هزینه همه آزمایش‌ها و تاییدیه‌ها را دادیم و نوبت به سیکل دارو رسید باز هم باید مبلغی از قرارداد را پرداخت کنیم. در حالی که ممکن است که ivf شکست بخورد یا جنین بعد از چند ماه سقط شود. دوباره روز از نو روزی از نو. تازه در طول این مدت شاید داوطلب پشیمان شود. این طور هم زمان را از دست می‌دهیم، هم پول و هم امیدمان را…»
اگر بدنم می‌کشید چرا که نه!
گفت‌وگو با یک مادر جایگزین که سابقه اهدای تخمک هم دارد
زن جوان دوبار تخمک اهدا کرده و یک بار مادر جایگزین بوده است. مکالمه را با نگرانی شروع می‌کند و می‌گوید: «هر روز چند نفر تماس می‌گیرند. سزارین کرده‌ام و دیگر نمی‌توانم مادر میانجی باشم. همین چند ماه پیش، یک پیشنهاد ۱۰۰ میلیون تومانی هم داشتم. حتی حاضر بودند ۵۰ میلیون همان اول کار به حسابم واریز کنند. اگر بدنم می‌کشید حتما انجامش می‌دادم. تماس نگیرید» وقتی از او می‌پرسم چرا «رحم اجاره‌ای» را انتخاب کرده است، می‌گوید: «در رحم جایگزین با این که جنین نزدیک‌تر است اما محبت و توجه پدر و مادرش، هر لحظه به تو تلنگر می‌زند که این نوزاد متعلق به تو نیست. در حالی که اگر تخمک اهدا کرده باشید، با شباهت فرزند حاصل از اهدا، هر بار قلب‌تان می‌ریزد. بیشتر خانم‌ها برای پول این کار را می‌کنند. هرکس هم بگوید وابستگی داشته است، دروغ می‌گوید.
اجاره رحم برای اجاره خانه!
گفت‌وگو با یک داوطلب رحم اجاره‌ای که منتظر انتقال جنین است.
۳۳ ساله است و از همسرش جدا شده. از شهرستان به تهران کوچ کرده تا بتواند رحمش را اجاره دهد. می‌گوید: «شهر ما کوچک است. نگاه مردم به شکم بالا آمده زنی که از همسرش جدا شده آن قدر سنگین است که قید مادر میانجی شدن در شهرستان را زدم. از آن طرف، بیشتر دنبال داوطلب‌هایی هستند که از همسرشان جدا شده باشند. می‌گویند دنگ‌و‌فنگ کمتری دارد.» دلیلش را برای داوطلب شدن می‌پرسم و می‌گوید: «راستش هیچ مبلغی، عوارض بعد از زایمان را جبران نمی‌کند اما چاره چیست؟ دو پسر کوچک دارم که بعد از جدایی، به اجبار با پدرشان زندگی می‌کنند و می‌دانم زندگی را برایشان تلخ کرده است. می‌خواهم با این پول و جمع کردن نفقه ماهیانه یک خانه اجاره کنم تا سرپرستی بچه‌ها را به عهده بگیرم. برای این کار خیلی مردد بودم و هزار نذر و نیاز کردم تا خدا در این ۹ ماه، مهر بچه را از دلم ببرد.»
کاسبی با نوزاد از راه نرسیده!
زن جوان اولین بار است که می‌خواهد مادر جایگزین شدن را تجربه کند و امیدوار است که بتواند تا ۳۵ سالگی این کار را تکرار کند چون این کار محدودیت سنی دارد. درباره توافقش با زوجی که قرار است جنین‌شان را تا هنگام تولد در رحم خود نگهداری کند، می‌گوید:«با خانواده متقاضی به توافق رسیدیم که نیمی از هزینه را اول پرداخت کنند و بقیه‌اش را هنگام زایمان. ماهیانه هم مبلغی را به عنوان نفقه به حسابم واریز کنند و اگر بچه دوقلو باشد هم ۱۰میلیون تومان به قرارداد اضافه شود. تمام شرایط و هزینه‌های جانبی در قرارداد محضری ذکر می‌شود.
هزینه آزمایش و کرایه راه هم برعهده خانواده است، من برای بچه آنها انجام می‌دهم نه خودم!» البته این راه، چالش‌های زیادی دارد. زن توضیح می‌دهد: «شنیده‌ام بعضی‌ها قبل از این که شکم‌شان برآمده شود و ظاهرشان تغییر کند با فوت‌و‌فنی که از طریق پزشکی قانونی هم قابل پیگیری نباشد بچه را سقط می‌کنند و مبلغی که از طرف خانواده قابل پس گرفتن نیست به جیب می‌زنند. نمی‌دانم چقدر حقیقت دارد. در طول بارداری هر آسیبی به بچه برسد از طریق پزشکی قانونی قابل پیگیری است. مثلا اگر در دوران بارداری آسیب عمدی به بچه برسد مادر میانجی باید پاسخگو باشد اما اگر سقط یا آسیب ناخواسته باشد پیگرد قانونی ندارد. در این جور مواقع، بعضی خانواده‌ها هزینه اولیه‌ای را که داده‌اند پس می‌گیرند اما اگر کمی معرفت داشته باشند این کار را نمی‌کنند.»
