پدرم به خواسته هایم اهمیت نمی دهد

سوال:

پسری ۲۷ ساله‌ام. پدرم می‌داند و می بیند شرایط زندگی ما خیلی سخت است. به او گفتم زودتر ارث‌ها را تقسیم کن تا زندگی‌مان سر و سامان بگیرد. یک خانه ۵۰۰ متری دارد در یکی از محله‌های تقریبا خوب شهر. راضی به فروش نمی‌شود تا برود در یک آپارتمان کوچک‌تر زندگی کند. چه کنم؟

پاسخ:

مخاطب گرامی، با توجه به پیامک شما باید به چند نکته در این زمینه اشاره کنیم که قابل اهمیت است.

تعریف ارث را می‌دانید؟

شما به پدرتان که خدا را شکر در قید حیات است، مراجعه کرده و گفته اید که ارث‌تان را بدهد؟ آیا می‌دانید ارث چیست؟ مالی است که بعد از فوت شخص به بازماندگان او تعلق می‌گیرد. بنابراین ارث بعد از فوت فرد تقسیم خواهد شد، پس در هنگام زنده بودن هیچ اجباری به تقسیم مال و اموال فرد نیست، چه یک خانه ویلایی باشد، چه بیشتر یا کمتر. در زمان زنده بودن، هر فرد از دارایی که سال‌ها برای آن تلاش کرده، استفاده خواهد کرد و از نظر قانونی، اخلاقی و… نباید فرزندان اجباری برای تقسیم ارث داشته باشند.

اجباری در موافقت با درخواست شما نیست

گفته‌اید که شرایط زندگی‌تان سخت است. با توجه به شرایط موجود که فضای کار و ازدواج برای جوانان بسیار مشکل است، والدین می‌توانند با خیرخواهی که دارند، بخشی از داشته‌های خود را صرف فرزندان کنند تا آن‌ها هم بتوانند وارد بازار کار یا زندگی مشترک شوند اما باز هم تاکید می‌کنیم که هیچ اجباری وجود ندارد و این درخواست شما منطقی و اخلاقی نیست. این تقسیم اموال در صورت صلاحدید والدین باید با شرایط باشد. والدین می‌توانند در هنگام زنده بودن اموال خود را تقسیم کنند تا بتواند نقطه رشدی برای فرزندانشان باشد اما باید این امر با توجه به شرایط خاصی که آن‌ها ذکر می کنند، صورت گیرد. برای مثال اگر قرار است شروع کننده شغلی باشد با مشورت والدین صورت گیرد تا برای آن‌ها هم ایجاد امنیت کند.

شرایط روحی والدین‌تان را درک کنید

فرزندان باید شرایط روحی والدین در سن بالا را در نظر بگیرند. برای مثال خیلی از والدین در این سن ترس از تنها شدن دارند یا حتی ترس از خانه سالمندان. با توجه به این که والدین در میان سالی یا بعدتر هرچه دارند دست رنج سال‌ها تلاش‌شان است، درخواست شما اگر با جواب مثبت والدین مواجه شود و کاری صورت بگیرد، از سرلطف و عطوفت‌شان خواهد بود.

نکته پایانی

تاکید می‌کنم که فرزندان نباید به صورت دستوری و اجباری، به دنبال موافقت والدین با چنین درخواستی باشند. البته اگر پدر و مادری هم چنین کاری کردند، با توجه به این‌که خیر فرزندان خود را می‌خواهند بهتر است در تقسیم ارث نگرانی‌های آن‌ها را در نظر بگیریم و حتی با صحبت کردن، خاطر آن‌ها را از این کار جمع کنیم تا مبادا برای ترس از تنها شدن در تلاش باشند اموال خود را حفظ کنند و حتی با فرزند خود که ثمره زندگی شان است حاضر به تقسیم‌اش نباشند.

نویسنده : اسما صابری | ‌روان شناس و نوروتراپیست