۸ توصیه برای پارک رفتن بدون قدم زدن روی اعصاب ملت
نویسنده : الهه توانا
پارک رفتن از معدود تفریحات ارزان و در دسترس و بدون دنگ‌وفنگی است که برای‌مان باقی مانده اما همین تفریح ساده هم بعضی وقت‌ها می‌شود مایه اعصاب خردی. چطوری بدون قدم زدن روی رشته‌های اعصاب دیگران، به پارک برویم؟
به فرزندتان یاد بدهید نوبت را در استفاده از وسایل بازی رعایت کند. به جای آن که مثل یک ناظم بداخلاق بالای سر بچه‌های مردم بایستید و بهشان چشم غره بروید تا نوبت را رعایت کنند، به فرزندتان یاد بدهید چطور بدون دعوا و گریه، سر نوبتش با بچه‌های دیگر حرف بزند.
بساط پیک نیک‌تان را سر راه رفت‌وآمد پهن نکنید. یک کنج خلوت پیدا کنید تا هم مانع عبور و مرور مردم نشوید و هم خوراکی‌های‌تان کسی را به هوس نیندازد.
کسی هست که نداند جای سیگار و قلیان کشیدن توی پارک نیست؟ اما هنوز بعضی‌ها در پارک، دود و دم راه می‌اندازند با این توجیه که «تو هوای آزاد اشکالی نداره»!
درست است که پارک، فضای عمومی و متعلق به همه است اما معنی‌اش این نیست که شاخه نازک درخت را می‌شود برید و گل‌های توی باغچه را می‌شود کند و یادگاری برد. تعلق داشتن پارک به ما یعنی همه‌مان موظفیم مراقب باشیم سالم و تمیز بماند.
حیوان خانگی‌تان را در پارک رها نکنید. گفتن جمله «نترس، کاریت نداره» به کسانی که از دیدن حیوان خانگی شما رنگ به رخ‌شان نمانده، کمکی نمی‌کند. همیشه کیسه و دستکش همراه داشته باشید تا اگر حیوان خانگی‌تان مدفوع کرد، از گوشه و کنار پارک جمعش کنید.
گوش کردن به موسیقی در هوای آزاد لطف دیگری دارد اما صدای بلند موزیک در فضای عمومی، مزاحم دیگران است. پس اسپیکر را توی پارک غلاف و به هندزفری بسنده کنید.
نوش جان‌تان، اما انصافاً جای کتلت سرخ کردن، پختن استامبولی یا خیلی غذاهای دیگر که از کودک و رهگذر تا گربه‌ها، دل همه را آب می‌کند در پارک نیست. اگر می‌خواهید غذایی بخورید غذای ساده و بدون بو باشد که قبلا در خانه تهیه شده است.
پارک جای تفریح و بازی است، قبول، اما برای این که جای تفریح بماند طناب به درخت‌هایش برای والیبال وصل نکنید، توپ فوتبال‌تان را روی گل‌ها نیندازید و به بچه‌ها هم یاد بدهید چمن حتی اگر نرم هم باشد تشک کشتی نیست.
