سندروم «قورباغه آب پز »، درباره افرادی که نسبت به شرایط اشتباه زندگیشان بیتفاوت هستند و درنتیجه با یک اتفاق بد غافلگیر میشوند.
اگر یک قورباغه را داخل ظرفی پر از آبداغ بیندازید هیچواکنشی نشان نمیدهد، او حتی با افزایش دما هم در همان وضعیت میماند و متوجه افزایش دما نمیشود، حتی اگر آب به نقطه جوش برسد. بیتفاوتی قورباغه باعث میشود کم کم آبپز شود و بمیرد؛ بدون اینکه متوجه شود فرصتی برای مواجهه صحیح با آن وضعیت داشته است.
در روانشناسی سندرومی وجود دارد به نام «قورباغه آبپز» و برای افرادی بهکار میرود که مدت طولانی راجع به اوضاع بدی که دارند بیتفاوت هستند.
خیلی از ما میتوانیم شرایط بد مالی، عادتهای اشتباه، رفتارهای غلط مثل نداشتن مدیریت زمان، ضعفهای شخصیتی که مانع رشد هستند و… را به مرور رفع کنیم، اما دنبال حل مشکل نمیرویم چون نمیدانیم در چه وضعی قرار داریم. برای همین مدام ضعفهایمان را نادیده میگیریم، حتی به آنها عادت و گاهی تقویتشان میکنیم و حتی نظر دیگران را که از بیرون به ماجرا نگاه میکنند نادیده میگیریم و ناغافل مثل قورباغه آبپز میشویم؛ البته قورباغه مدتها در حال مرگ بوده فقط نمیدانسته. همه ما شرایط سخت را تجربه کردهایم، ضعفهایی داریم و مشکلاتی در زندگیمان وجود دارد که بسیاری از آنها با همت، برنامهریزی، تلاش و امید قابل حل است. درست است نباید برای چیزهایی که از اختیار و توان ما خارج هستند ناراحت شویم، اما حق نداریم به مشکلاتی که قابل رفع هستند هم عادت کنیم.
نویسنده : سید سورنا ساداتی| روزنامهنگار