حقایقی درباره این ادیسون که تا زمان مرگش ۱۹۰۳ اختراع ثبت کرد، وجود دارد که کمتر شنیده شدهاند.
«توماس آلوا ادیسون» سال ۱۸۴۷ در «اوهایو»ی آمریکا بهدنیا آمد. او از آن بچههای درسخوانی نبود که روی پیشانیشان نوشته آینده درخشانی دارند اما خب آینده درخشانی داشت و ما را بابت گرامافون، دوربین فیلمبرداری، نسخههای اولیه لامپ الکتریکی و کلی چیز دیگر مدیون خودش کرد.
تا اینجای قصه را خودتان میدانستید، از بس درباره ادیسون خوانده و شنیدهایم. شاید فکر کنید از اینجا بهبعد ماجرا هم همهچیز را درباره ادیسون میدانید اما خیلی مطمئن نباشید.
اولین اختراعی که اولین شکست شد
اولین اختراع ثبتشده ادیسون یک دستگاه شمارش آرا بود. او وقتی در سال ۱۸۶۹ دستگاه ثبتکننده رأی الکتریکی را ساخت، فکر کرد روند رأیگیری در مجالس قانونگذاری آمریکا متحول خواهد شد. نمایندگان بعد از آن میتوانستند بهجای فریاد زدن «بله» و «نه»، با فشار دادن یک کلید، رأیشان را بهصورت الکترونیکی ثبت کنند. دستگاه رأیگیری به میز رئیس جلسه وصل میشد و روی میز قانونگذاران دو دکمه بله و خیر وجود داشت. فشار دادن هرکدام از آن دکمهها جریانی را برای دستگاه اصلی ارسال میکرد. اولین اختراع ادیسون اما با بیتوجهی و شکست مواجه شد چون سیاستگذاران روند رأیگیری سنتی را ترجیح میدادند که به آنها امکان بحث و مذاکره میداد.
نقطه ضعفی که قوت بود
همه میدانیم که ادیسون، ضعف شنوایی داشت و همچنان که بزرگ میشد، شنواییاش را کاملا از دست داد اما چیزی که شاید ندانیم، نوع مواجهه او با این مشکل است. از دست دادن شنوایی باعث نشد ادیسون خانهنشین شود و دست از تلاش بردارد. از این فراتر، او حتی مشکلش را یکجور امتیاز حرفهای میدید و معتقد بود نشنیدن صداها باعث میشود تمرکزش بیشتر شود. ادیسون میگفت: «ناشنوایی من، نه یک معلولیت بلکه کمکی به من است».
مخترع بزرگ عروسک میسازد
اشتباه است اگر کار ادیسون را به اختراعات جدی، محدود بدانیم. او از هر چیزی که در آن زمینه کنجکاوی فراهم بود، استقبال میکرد و همین شد که دست به ساختن اولین عروسک سخنگوی تاریخ زد. پس از عرضه گرامافون، ادیسون به فکر افتاد که عروسکهایی با گرامافونهای کوچک در بدنشان بسازد که لالایی و ترانههای کودکانه پخش کنند اما کار آسانی نبود چون در آن زمان امکان کپی کردن صدا وجود نداشت و ادیسون مجبور بود برای هر یک عروسک، یک گوینده استخدام کند تا لالایی بخواند که همان هم نتیجه خوبی دربر نداشت؛ چون بهدلیل امکانات فنی ضعیف، ترانهها بسیار نامفهوم و صداها عجیب و گوش خراش بهنظر میرسیدند و روند دشوار تولید عروسکهای سخنگو، قیمت آنها را بسیار بالا میبرد. این اختراع هم با شکست مواجه شد.
اختراع تا آخرین لحظه
ادیسون تا آخرین لحظه عمر بهدنبال اختراع و ثبت حق اختراعاتش بود. در سال ۱۹۳۱ ادیسون درخواست نامه ثبت آخرین اختراع خود، «وسیله نگهدارنده اشیا هنگام آبکاری» را به اداره ثبت اختراعات فرستاد. او همیشه اختراعاتش را با دقت ثبت میکرد تا از تولید انبوه آنها به درآمد برسد و درآمدش را صرف تحقیقات و اختراعات بعدی کند اما اینبار، پیش از دریافت پاسخ برای حق ثبت آخرین کارش، در ۸۴سالگی از دنیا رفت.
نویسنده : الهه توانا | منابع: mentalfloss.com، بنیاد ملی نخبگان
