نتایج یک پژوهش جدید نشان میدهد بهطور متوسط بشر سالانه ۲۶روز از عمرش صرف هیچ میشود، این موضوع قابلمدیریت است؟
یکی از مهمترین دغدغههای انسانهای امروزی، مدیریت زمان است. بر اساس یک نظرسنجی جدید، افراد بهطور متوسط هر سال یک ماه از زندگی خود را با انجام «هیچکاری» از دست میدهند.
یش از نیمی از پاسخدهندگان این پژوهش از انتظار برای برقراری تماس تلفنی به عنوان بزرگ ترین منبع اتلاف وقت خود نام بردهاند.
پس از این گزینه، ایستادن در صف(۴۵ درصد)، گیر افتادن در ترافیک(۴۴ درصد)، اسکرول کردن بیهدف در صفحات شبکههای اجتماعی(۲۱ درصد) و انتظار برای جوشیدن آب کتری (۱۵ درصد) قرار دارند. موارد دیگری نظیر انتظار برای اتمام کار ماشینلباس شویی، معطلی برای آمدن گارسون در رستوران و منتظر شدن برای رسیدن لحظه تحویل غذا یا محصول از جمله موارد اتلاف وقت روزانه برشمرده شدهاند.(منبع خبر: یورونیوز).
حالا سوال است که چه کنیم تا یک ماه از سالمان، صرف هیچ کاری نشود؟ آیا استفاده از زمانهایی که صرف هیچ کاری نمیشود، ضروری است؟ چطور میتوان از این زمانها بهره برد؟ در ادامه سعی شده تا حد امکان به این پرسشها پاسخ داده شود.
به مزایای استفاده از این زمانها فکر کنید
اگر هر فرد به طور متوسط یک ماه از سال را صرف انجام هیچ کاری کند، در واقع هر ماه ۶۰ ساعت از وقت خود را تلف کرده است. فقط تصور کنید اگر در ماه ۶۰ ساعت از وقت خود را صرف یادگیری یک مهارت جدید یا تقویت مهارتهای گذشته بکنید، تا چه اندازه میتوانید در طول یک سال تواناییهای فردی و شغلی خود را گسترش دهید و این موضوع تا چه میزان میتواند در حرفه یا سطح اطلاعات شخصی شما تاثیرگذار باشد. به طور مثال اگر شما در هر ماه این زمان را به یادگیری زبان انگلیسی اختصاص دهید، بعد از گذشت یک سال می توانید از سطح مبتدی به متوسط ارتقا پیدا کنید.
چطور میتوان از این زمانها بهره برد؟
برنامهریزی، مهمترین عامل برای استفاده از این زمانهای به اصطلاح پرت است. باید توجه داشت که برنامهریزی باید کاملا شخصی سازی شده باشد. افراد باید برنامه شخصی خودشان را بنویسند و فعالیتها را طبق اولویتبندی و همچنین علاقه فردی در برنامه خود جای دهند. زمانهایی که صرف انجام هیچ کاری میشود، معمولا به دو دسته قابل پیشبینی و غیرقابل پیشبینی تقسیم میشود.
بهطور مثال، گیر افتادن فرد در ترافیک یک امر غیر قابل پیشبینی و استفاده افراطی فرد از شبکههای اجتماعی امری قابل پیشبینی برای خود فرد است. بنابراین نحوه برنامهریزی و همچنین پیدا کردن عمل جایگزین برای این دو متفاوت است. برای کاهش زمانهای پرت قابل پیشبینی میتوان از نوشتن برنامه روزانه و به حداقل رساندن زمانهای پرت در این برنامه و مهمتر از همه عمل کردن به این برنامه کمک گرفت، اما در رابطه با وقتهای پرت غیرقابل پیشبینی بسته به شرایط و علاقه هر فرد میتوان اقدام به انجام اعمال جبرانی کرد.
بهطور مثال همیشه فایلهای صوتی مفید مربوط به حیطه مورد فعالیت خود را به همراه داشته باشید تا در هنگام ترافیک به آنها گوش دهید. همچنین میتوانید نسخههای الکترونیک یا جیبی کتابها را تهیه کنید تا در هنگام ایستادن در صف از آنها بهره ببرید؛ بنابراین سعی کنید با توجه به هدف و حیطه مورد علاقه خود جایگزینهایی از این دست را برای اوقات پرت غیرقابل پیش بینی خود پیدا کنید.
این ۳ توصیه را جدی بگیرید
۱- در نظر داشته باشید که زمانهای پرت میتواند به تفریح، سرگرمی، استراحت و این دست از امور هم اختصاص یابد به این معنی که فرد میتواند یک ساعت استراحت را جایگزین اسکرول کردن بیهدف در شبکههای اجتماعی کند و این گونه به بدن و برنامه ادامه روز خود کمک کند.
۲- در برنامهریزیهای خود حتما برای انجام کارها ضربالاجل تعیین کنید تا زمانهای پرت کمتری داشته باشید.
۳- سعی کنید برای محدودسازی استفاده از شبکههای مجازی وقت خاصی از روز را به استفاده از این شبکهها اختصاص دهید و خارج از آن زمان به صفحات خود مراجعه نکنید.
نویسنده : فاطمه محمدی| کارشناسارشد روانشناسی بالینی
