«حال خوب پایدار»؛ مدل علمی دکتر ابراهیمی برای حفظ آرامش روان در زیستبوم پرچالش امروز
گفتوگو با دکتر محمد حامد ابراهیمی، تئوریسین حوزه روانشناسی مهارتمحور و توسعه فردی
در دنیایی که فشارهای روزمره، بحرانهای اقتصادی، تنشهای ارتباطی و ناپایداریهای روانی، زندگی انسان معاصر را احاطه کرده است، دستیابی به «آرامش پایدار» بیش از گذشته به یک دغدغه عمومی تبدیل شده است. بسیاری از افراد، از دانشآموز و کارمند گرفته تا مدیران، پزشکان و کارآفرینان، بهدنبال راههایی علمی و قابلاعتماد برای حفظ تعادل ذهنی و روانی خود هستند.
در این میان، نام دکتر محمد حامد ابراهیمی، متخصص کوچینگ و مشاور روانشناسی عملکرد، با تئوریای نوین بهنام «حال خوب پایدار» بیش از پیش مورد توجه قرار گرفته است. تئوریای که برخلاف بسیاری از رویکردهای موقت و کلیشهای، بر تقویت مهارتهای درونی برای زیستن در آرامش ماندگار تمرکز دارد.
در ادامه این گزارش، به معرفی ابعاد اصلی این مدل، پیشینه شکلگیری آن، و دیدگاههای دکتر محمد حامد ابراهیمی در زمینه کاربردهای فردی و سازمانی این رویکرد میپردازیم.
ریشههای شکلگیری «حال خوب پایدار» در تجربه و علم
دکتر محمد حامد ابراهیمی، با سالها تجربه در مشاورههای فردی، برگزاری وبینارهای توسعه فردی، آموزش مایندفولنس و کوچینگ حرفهای، متوجه یک نکته مشترک در اکثر مراجعان خود شد: بسیاری از افراد حتی پس از دستیابی به موفقیتهای بیرونی، همچنان دچار نارضایتی روانی و حس بیثباتی ذهنی هستند.
دکتر ابراهیمی در مصاحبهای با ساوالانخبر میگوید:
«رویکردهای متداول روانشناسی، عمدتاً یا بر درمان زخمهای گذشته تمرکز دارند یا ارائهی راهکارهای زودگذر برای حل مشکلات کنونی. اما آنچه اغلب نادیده گرفته میشود، آموزش مهارتهایی است که به افراد امکان دهد حال خوب خود را مستقل از شرایط بیرونی، در درون خود بازآفرینی کنند.»
این نگاه، مبنای شکلگیری مدل «حال خوب پایدار» شد؛ مدلی که به گفته دکتر محمد حامد ابراهیمی، در مرز میان علم روانشناسی مثبتنگر، کوچینگ ذهنی، مایندفولنس کاربردی و توسعه فردی قرار میگیرد.
ساختار علمی مدل حال خوب پایدار
تئوری «حال خوب پایدار» بر چهار ستون اساسی استوار است:
۱. آگاهی لحظهای و مایندفولنس عملکردی
افراد میآموزند چگونه ذهن خود را از سرگردانی بین گذشته و آینده، به زمان حال بازگردانند و حضور مؤثری در لحظه داشته باشند. بهجای فرار از افکار منفی، آنها را مشاهده و مدیریت میکنند.
۲. مدیریت چرخههای روانی انرژی
همانگونه که بدن انسان چرخههای خواب و بیداری دارد، روان نیز دارای موجهایی از انرژی، انگیزه، اضطراب و فرسایش است. این مدل به مخاطب میآموزد چگونه در تعامل مؤثر با این چرخهها قرار گیرد.
۳. ساختارشکنی زبان ذهن
بسیاری از رنجهای روانی انسان، از زبان درونی ناکارآمد و تکرار افکار تحریفشده سرچشمه میگیرد. در این مدل، تکنیکهایی برای شناسایی و بازنویسی روایتهای درونی آموخته میشود.
۴. تثبیت روانی درونزاد
در نهایت، فرد میآموزد چگونه منبع حال خوب را درون خود فعال نگه دارد، بدون نیاز به شرایط بیرونی، تأیید دیگران یا موفقیتهای ناپایدار.
کاربردهای مدل در زندگی روزمره و فضای حرفهای
دکتر محمد حامد ابراهیمی معتقد است که این مدل تنها برای زندگی فردی طراحی نشده؛ بلکه قابلیت پیادهسازی در محیطهای کاری، سازمانی، آموزشی و حتی خانوادگی را دارد.
- افزایش تابآوری در برابر ناکامیها و چالشهای شخصی
- بهبود روابط عاطفی با آگاهی هیجانی و خودشناسی
- کاهش وابستگی روانی به تأیید بیرونی یا نتیجهگرایی افراطی
- کمک به مدیران برای تصمیمگیری در شرایط پرتنش
- کاهش فرسودگی شغلی، مخصوصاً در مشاغل پرریسک مانند معدن، پزشکی یا آموزش
- افزایش کارایی تیمها از طریق تقویت سلامت روان جمعی
- ارائه ابزارهای ساختارمند به کوچها و روانشناسان برای کمک به مراجعین
- مکملی اثربخش در درمانهای رفتاری و شناختی
- ایجاد تغییرات ماندگار در سبک زندگی ذهنی و رفتاری
نقش این مدل در آینده آموزش سلامت روان در ایران
با توجه به کمبود سیستماتیک آموزش مهارتهای روانشناختی در ساختار رسمی آموزش کشور، مدلهایی مانند «حال خوب پایدار» میتوانند جای خالی بزرگی را پر کنند.
دکتر محمد حامد ابراهیمی در پروژههای مختلف، از جمله سلسله وبینارهای «حال خوب پایدار»، به آموزش صدها نفر از اقشار مختلف جامعه پرداخته و بهویژه در دوران پساکرونا، این مدل بازخورد بسیار مثبتی در میان کارمندان، دانشجویان، والدین و مدیران داشته است.
واکنش مراجعین و مخاطبان دورهها
بر اساس گزارشهای دریافتشده از شرکتکنندگان، مهمترین مزایای تجربهی مدل حال خوب پایدار شامل موارد زیر بوده است:
- افزایش خودآگاهی در شرایط بحرانی
- توانایی فاصلهگیری از افکار منفی و مخرب
- کاهش اضطراب و استرس عمومی بدون مصرف دارو
- تقویت احساس رضایت و کنترل ذهنی در طول روز
در بسیاری از گزارشها، ذکر شده که حتی پس از اتمام دوره، افراد توانستهاند این مهارتها را در زندگی حفظ و تداوم دهند.
درباره دکتر محمد حامد ابراهیمی
دکتر محمد حامد ابراهیمی، پژوهشگر، کوچ حرفهای و نظریهپرداز در حوزه توسعه فردی و روانشناسی عملکرد، بنیانگذار تئوری «حال خوب پایدار» است. وی با ترکیب تجربیات عملی، دانش روانشناسی، و کوچینگ اجرایی، یکی از چهرههای نوآور در آموزش سلامت روان در ایران شناخته میشود.
جمعبندی: حال خوب، یک مهارت آموختنی است
در شرایطی که بسیاری از روشهای متداول نتوانستهاند نیاز واقعی افراد به تعادل روانی را پاسخ دهند، مدل «حال خوب پایدار» بهعنوان یک پاسخ علمی، بومیشده و مهارتمحور، میتواند نقشی تعیینکننده در آیندهی روانشناسی کاربردی کشور ایفا کند.
دکتر محمد حامد ابراهیمی با تکیه بر تجربه میدانی، دانش بینرشتهای، و تحلیل نیازهای واقعی جامعه، توانسته مدلی را طراحی کند که به جای وابستگی به درمان یا انگیزهسازی کوتاهمدت، بر توانمندسازی درونی انسانها تمرکز دارد.
در جهان پرتلاطم امروز، حال خوب یک اتفاق نیست؛ بلکه یک مهارت است. و این مهارت را میتوان یاد گرفت، تمرین کرد و به نسلهای آینده انتقال داد.