۴ نمونه موردی سبک معماری مدرن از نگاه سایت معماری آرک وب

مدرنیسم یا معماری مدرن یک سبک معماری است که در اوایل قرن بیستم ظهور کرد. مدرنیسم پس از ویرانی های جنگ جهانی دوم به رایج ترین انواع معماری تبدیل شد.

استفاده زیاد از فناوری های جدید و تاکید ویژه بر استفاده از شیشه، فولاد و البته بتن مسلح این سبک را نسبت به دیگر سبک ها متمایز می کند. معماری مدرن در بیشتر قرن بیستم شکل غالب معماری باقی ماند تا اینکه در دهه ۱۹۸۰ توسط سبک پست مدرن از بین رفت. در این مقاله به بررسی ۴ نمونه موردی شاخص سبک معماری مدرن از نگاه سایت معماری آرک وب می پردازیم.

موزه گوگنهایم نیویورک – فرانک لوید رایت

موزه گوگنهایم نیویورک اولین موزه ای بود که توسط بنیاد سالامون گوگنهایم به هنر مدرن اختصاص یافت. این شرکت در سال ۱۹۳۷ میلادی در شهر نیویورک تأسیس شد. موزه گوگنهایم یکی از معروف ترین موزه های این بنیاد است که اغلب به آن “گوگنهایم” می گویند.

این موزه در ابتدا موزه هنر غیرعینی نامیده می شد و برای نمایش هنر آوانگارد توسط هنرمندان مدرنیست اولیه مانند کادینسکی و موندریان تأسیس شد. در سال ۱۹۵۹ به محلی که اکنون جای گرفته نقل مکان کرد، جایی که ساختمان طراحی شده توسط معمار معروف فرانک لوید رایت ساخته شده است.

این پروژه به دلیل تضاد شکل آن با شبکه شهری، با بحث های پیچیده ای بین معمار، کارفرما، دنیای هنر و افکار عمومی احاطه شده بود. در جریان ساخت این بنا نامه ای به امضای جمعی از هنرمندان رسید که در آن اعلام شده بود دیوارها و رمپ های شیب دار، مناسب و کافی برای برگزاری نمایشگاه نقاشی نیستند. با وجود انتقادات شدید، گوگنهایم همچنان به ایده مارپیچ صعودی علاقه مند بود و تا زمان مرگش در سال ۱۹۴۹ از این پروژه حمایت کرد.

بین سال های ۱۹۴۳ تا ۱۹۵۶، شروع ساخت وساز به دلیل تغییر در شرایط محل، مقررات مربوط به ساخت و ساز، تغییرات در برنامه موزه و افزایش هزینه های مصالح ساختمانی، دچار عقب افتادگی های متعددی شد. با این حال، در ۱۶ اوت ۱۹۵۶، سرانجام عملیات خاکبرداری آغاز شد.

گوگنهایم و رایت هر دو پیش از اتمام ساخت در سال ۱۹۵۹ از دنیا رفتند، با این حال وقتی رایت در آوریل ۱۹۵۹ درگذشت، ساخت و ساز عملا به پایان رسید. شش ماه بعد، در ۲۱ اکتبر، موزه درهای خود را به روی عموم باز کرد. این دستاوردها نه تنها به نبوغ معماری رایت، بلکه به روحیه ماجراجویانه بنیان‌گذار آن سالامون گوگنهایم گواهی می دهد.

در سال ۱۹۹۲، ساختمان با اضافه کردن یک برج مستطیلی، بالاتر از مارپیچ اصلی تکمیل شد. این تغییر در طراحی اصلی رایت جنجال زیادی به پا کرد. ساختمان اصلی رایت به دلیل انتقادات هنرمندانی که احساس می کردند این ساختمان آثار به نمایش درآمده در آنجا را تحت الشعاع قرار داده و آویزان کردن مناسب نقاشی ها دشوار است، منفور شده بود.

ویلا ساوا – لوکوربوزیه

ویلا ساوا که در پواسی، یک محله کوچک در خارج از پاریس واقع شده است، یکی از مهم ترین بنا های معماری مدرن در قرن بیستم است. شاهکار لوکوربوزیه که در سال ۱۹۲۹ تکمیل شد، برداشتی مدرن از یک خانه روستایی فرانسوی است که عصر ماشینی جدید را جشن می گیرد و به آن واکنش نشان می دهد.

این خانه به تنهایی زندگی لوکوربوزیه و همچنین اصول سبک بین المللی را تغییر داد؛ و به یکی از مهم ترین سوابق معماری در تاریخ تبدیل شد. جدا شدن ویلا ساوا از بافت فیزیکی، طراحی آن را به گونه ای جلوه می دهد که در بافت مکانیکی – صنعتی اوایل قرن بیستم ادغام شود و خانه را به صورت نهادی مکانیزه تعریف کند.

ساختمان سیگرام – میس وندروهه

ساختمان سیگرام در قلب شهر نیویورک واقع شده است. این بنا توسط میس ون دروهه طراحی شده است که بیانگر ظرافت و اصول مدرنیسم است. این ساختمان ۳۸ طبقه در خیابان پارک، اولین تلاش میس وندروهه برای ساخت ساختمان اداری بلند مرتبه بود.

میس وندروهه استانداردی برای آسمان‌خراش مدرن تعیین کرد. این ساختمان به یک پیوستگی به‌یادماندنی از برنز و شیشه تیره تبدیل شد که تا ارتفاع ۵۱۵ فوتی تا بالای برج بالا می‌رفت و سطح گرانیت بزرگ میدان زیر آن را احاطه می‌کرد.

پاسخ میس وندروهه به شهر با ساختمان سیگرام، حرکت بزرگ عقب‌نشینی ساختمان در فاصله ۱۰۰ متری از لبه خیابان بود که یک میدان باز پویا ایجاد کرد. این میدان با دو فواره بزرگ کاربران را به خود جذب می‌کند. میس وندروهه با این حرکت، خود را از مورفولوژی شهری نیویورک، توسعه خطوط زیاد و اقتصاد مرسوم ساخت آسمان‌خراش دور کرد.

این میدان همچنین روندی را برای ورود به ساختمان ایجاد کرد و آستانه‌ای را فراهم کرد که شهر را به آسمان‌خراش متصل می‌کرد. این ورودی به‌صورت یک صفحه افقی در میدان که به لابی منتهی می‌شود، به داخل ساختمان ادامه می‌یابد. این لابی همچنین دارای یک سقف سفید است که بر روی درهای ورودی کشیده شده و خط تعریف شده بین داخل و خارج را از بین می‌برد.

ترمینال TWA-ارو سارینن

ارو سارینن که یکی از رهبران نسل دوم مدرنیست‌ها بود، به شکل جسورانه ای به معماری مدرن و آنچه امروز می‌دانیم کمک کرد. او با ذوق و خوش‌بینی خود، به یاد ماندنی‌ترین، نمادین‌ترین و کاربردی‌ترین ساختارهای مدرنیسم اواسط قرن را تنها در یک دهه ارتقا داد و این امر او را به معمار قرن آمریکا تبدیل کرد.

چشم انداز او با هر پروژه جدید، خود را دوباره ابداع می کرد و پروژه های او بیشتر به سایت پلان و هدف آن مرتبط بودند. در تمام کارهای او همیشه چیزی منحصر به فرد وجود داشت مانند یک عنصر عالی و خلاقانه. سارینن با فلسفه طراحی و تنوع زندگی می کرد. تأثیر این امر در مشهورترین آثار او در معماری و طراحی محصولات نیز مشخص است: ترمینال TWA (1955-1962) و کالکشن صندلی لاله (۱۹۵۸) هر دو با عناصر آینده نگر، بیومورفیک، زیبا، سیال و بی عیب و نقص عجین شده اند. شاید این ویژگی ها نمایش کاملی از همگرایی بین مجسمه سازی و معماری باشند.

کانسپت این ترمینال همچنان یک راز باقی مانده است، هرچند منتقدان، مطبوعات و مسافران به شباهت این مرکز به یک پرنده یا هواپیمای در حال پرواز به دلیل سقف پویا و فضای داخلی آن اشاره کرده اند. او در پاسخ به این سوال که آیا الهام و کانسپت اصلی این پروژه مستقیما پرواز پرندگان است، اظهار کرد:«این آخرین چیزی بود که به آن فکر کردیم». شاید برای سارینن این یک انتزاع از خود پرواز بوده است.

این سازه دارای یک سقف پوسته ای نازک بال شکل برجسته است که توسط چهار ستون “Y” شکل پشتیبانی می شود. این فرم سقف از یک پوسته بتنی منفرد ایجاد می شود که همچنین فضای داخلی جاداری را ایجاد می کند. فرم نهایی شامل چهار طاق متمایز با نورگیرهایی است که بین شکاف‌های آن‌ها قرار گرفته‌اند و در نهایت به یک اتحاد از یک ستاره چهار پر می‌رسند. نورگیرها نور طبیعی را وارد می کنند و همچنین وزن بصری پوسته بتنی را نرم می کنند. همه عناصر، ساختاری و عملکردی به طور یکپارچه از سطح زمین برای حمایت از راهروهای بالایی بالا می روند و به زیبایی در سقف ذوب می شوند.

کلام پایانی

در مقاله مطرح شده، توضیحاتی در رابطه ‌با ۴ نمونه موردی معماری مدرن داده شد. شما می توانید برای دریافت اطلاعات بیشتر درباره معماری مدرن، معماری پست مدرن و انواع سبک های معماری جهان به سایت معماری آرک وب (www.archweb.ir) مراجعه کنید.